tag:blogger.com,1999:blog-2306143518401934087.post4237188155193251556..comments2023-10-17T18:28:56.149+02:00Comments on Bubblegum Culture: Το πάθος του ανήκειν δεν το έζησα ποτέanidifrancohttp://www.blogger.com/profile/03226240465820698670noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-2306143518401934087.post-40790558129012765962010-04-19T06:25:48.217+02:002010-04-19T06:25:48.217+02:00Dimo σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Όσο το κοιτώ ...Dimo σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Όσο το κοιτώ το κείμενο μου, τόσο μου την δίνει. Έχει πολλά κενά. <br />Θα συμφωνήσω μαζί σου, κανείς δεν μας υποχρεώνει απόλυτα να αναλάβουμε ρόλους, πρέπει να το θέλουμε κιόλας, αλλά για πες μου ειλικρινά, ποιος από εμάς θα έλεγε όχι στις ευκολίες που προσφέρει απλόχερα η ομορφιά; Είναι μεγάλος ο πειρασμός και οι επιλογές καμιά φορά καταλήγουν να μην είναι 100% συνειδητές εξαιτίας του. Αυτό προσπάθησα να δείξω. Η κοπέλα είχε τις δυνατότητες (πνευματικές) αλλά δεν είχε τη σωστή ώθηση. <br />Φοβήθηκα πως κάποιοι ίσως δουν την τελευταία παράγραφο σαν μια προσπάθεια να περιαυτολογήσω. Χαίρομαι ειλικρινά που εσύ δεν έπεσες στην παγίδα αυτή. Δεν είμαι αγία. Είμαι αυτό που πολλοί θα χαρακτήριζαν «μαλάκας», όχι αγία. Όσο για τους φοιτητές του σήμερα…χμμ…σύντομα θα ανεβάσω κάτι σχετικό :- )<br />Μετά το τελευταίο σου κείμενο, και τις διαδρομές που λες πως θέλεις να ακολουθήσεις, το σχόλιο μου στο μπλοκ σου τα λέει όλα πιστεύω. Take me with you!!! Pleaseeeeeeee!!!!! :- )anidifrancohttps://www.blogger.com/profile/03226240465820698670noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2306143518401934087.post-26382958634596784172010-04-19T00:59:32.041+02:002010-04-19T00:59:32.041+02:00Κακά τα ψέματα όμως, όταν φτάνεις σε κάποια ηλικία...Κακά τα ψέματα όμως, όταν φτάνεις σε κάποια ηλικία, το να παραμείνεις σκλάβος/α κάποιου χαρακτηριστικού που έχει στιγματίσει την μέχρι τότε ζωή σου, όπως η υπέρμετρη ομορφιά, το υπερβολικό χρήμα κ.λ.π. είναι και θέμα επιλογής. Γιατί μην μου πεις ότι η ξανθιά κουκλάρα που περιγράφεις δεν τα 'θελε τα ξενύχτια και τις κραιπάλες; Μήπως ήταν λίγο τραβάτε με κι ας κλαίω; <br /><br />Sorry που γίνομαι λίγο κυνικός αλλά παίρνω σαν παράδειγμα και τον εαυτό μου. Τα πρώτα δύο χρόνια των σπουδών δεν είχα ανοίξει βιβλίο γιατί ονειρευόμουν να κάνω καριέρα ως μουσικός, έχοντας φουσκωμένα τα μυαλιά μου και από προσωπική αντίληψη αλλά και από τις εκάστοτε κοπέλες μου. Όταν έφτασαν όμως οι καταλήψεις στρώθηκα, ανακάλυψα πως λατρεύω την επιστήμη μου και πέρασα τα μαθήματα 2 ετών σε 3 εξεταστικές, και τώρα φτάνω στο τέλος και σχεδόν χωρίς να περάσω τα 5 χρόνια, συμμετέχοντας ήδη σε ερευνητικές δραστηριότητες του πανεπιστημίου! Και όλα αυτά χωρίς να εγκαταλείψω την μουσική. Απλά έβαλα κάποιον στόχο. Μήπως αυτό θα έπρεπε να κάνει και η κοπέλα στην οποία αναφέρεσαι;<br /><br />Πέρα από αυτό, το ότι είσαι ένα άτομο έξω καρδιά που επιδιώκει να ανακουφίζει τους άλλους είναι μεν αρκετές φορές ψυχοφθόρο για εσένα την ίδια, αλλά αν μη τι άλλο δείχνει μια άλλη ποιότητα χαρακτήρα. Μακάρι να μπορούσα να σε γνωρίσω. :)Dimoshttps://www.blogger.com/profile/05519182641282083001noreply@blogger.com