Οι διαχωριστικές γραμμές της κοινωνικής διαστρωμάτωσης είναι πολύ διακριτές στις πόλεις της επαρχίας και η Ρ ήξερε πάντα πως η ταπεινή καταγωγή της –μια και ζούσε στα σύνορα μεταξύ του χωριού και της πόλης- δεν θα της επέτρεπε να κάνει και πολλά απ’ όσα είχε ονειρευτεί για τον εαυτό της. Πήρε λοιπόν από νωρίς την απόφαση να μην φοιτήσει στο σχολείο που βρίσκονταν δέκα μέτρα από το σπίτι της, αλλά σε ένα από τα σχολεία της πόλης, το οποίο βρίσκονταν ένα τέταρτο μακριά με τ’ αμάξι. Τι και αν η Ρ έπρεπε να ξυπνά πιο νωρίς από τους συμμαθητές της; Το σχολείο που είχε διαλέξει ήταν φυτώριο λαμπρών μυαλών από εύπορες οικογένειες. Λαμπρή επιλογή, θα σκεφτεί κάποιος, αλλά η ιστορία έδειξε πως δεν ήταν τα λαμπρά μυαλά αυτά που την θάμπωσαν για να το επιλέξει.
Η Β πήγαινε στο ίδιο σχολείο με την Ρ, αλλά οι εφηβικές κλίκες της εποχής δεν τις επέτρεψαν ποτέ να γνωριστούν και να γίνουν φίλες. Η Β, παρόλα αυτά, θυμάται μέχρι και σήμερα το ήσυχο και πάντα χαμογελαστό κορίτσι της εφηβείας της. Την θυμάται γιατί η παρουσία της δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητη. Η Ρ βλέπετε ήταν ευλογημένη. Το πρόσωπο της ήταν αγγελικά όμορφο, το κορμί της ήταν καλοσχηματισμένο και το χαμόγελο της ήταν τόσο καλοπροαίρετο και ζεστό, που δεν επέτρεπε σε καμία γυναίκα να την δει ανταγωνιστικά. Ναι, η Ρ είχε κάτι που κανένα από τα λαμπρά μυαλά του σχολείου της δεν μπορούσε να αποκτήσει: είχε την ευφυΐα να συνδυάζει αρμονικά την προκλητική ομορφιά με την αριστοκρατική συμπεριφορά. Και λέω προκλητική, γιατί η Ρ δεν έκανε την παραμικρή προσπάθεια να κρύψει την ομορφιά της. Φορούσε πάντα ρούχα επώνυμα και το μαλλί της ήταν πάντα βαμμένο και καλοχτενισμένο, ακόμη και τις Δευτέρες, όταν η Β ερχόταν στο σχολείο σαν φάντασμα από τις κραιπάλες του Σαββατοκύριακου.
Οι δρόμοι των δύο κοριτσιών χώρισαν μετά από 3 χρόνια συνύπαρξης στην ίδια σχολική αυλή. Η Β έκανε το αυτονόητο: πήγε να σπουδάσει. Η Ρ έκανε αυτό που την συμβούλευσαν οι γονείς της: έπιασε δουλειά και διατήρησε τη φιλία της με τρεις συγκεκριμένες γυναίκες. Αυτές οι γυναίκες κρύβουν και το μυστικό της επιτυχίας που είχε στη μετέπειτα ζωή της η Ρ. Αυτές οι τρεις γυναίκες είναι η κομμώτρια, η αμπιγιέζ και η αισθητικός της.
Τίποτα δεν είναι όμως όπως αρχικά φαίνεται, γιατί θα ήταν άδικο πραγματικά να πούμε ότι η Ρ δεν είχε όνειρα και φιλοδοξίες. Για την ακρίβεια, η Ρ ήξερε καλύτερα από τον καθένα μας που ήθελε να φτάσει και τι μορφή επιθυμούσε να πάρει η ζωή της. Η Ρ δεν ήταν θύμα κανενός συστήματος και καμιάς προπαγάνδας, με εξαίρεση ίσως αυτή που δεχόταν καθημερινά από τη μητέρα της. Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της, έτσι και η Ρ δεχόταν συχνά τις παροτρύνεις των γονιών της για το μέλλόν της. Έκανε λοιπόν έναν αποτυχημένο αρραβώνα με γόνο γνωστής οικογένειας και διάφορες άλλες σχέσεις, που καμία όμως δεν οδήγησε στο πολυπόθητο, δηλαδή το γάμο. Είχε φτάσει αισίως στα 30, όταν ξανασυναντήθηκε με την Β, και τα λόγια των γονιών της την έπνιγαν τώρα σαν θηλιά γύρω από το λαιμό της. «Κάτι πρέπει να γίνει τώρα που περνά ακόμη η μπογιά μας», είχε πει με περίσσια αγωνία στη Β όταν ξανασυναντήθηκαν στον ίδιο εργασιακό χώρο, μα η Β την αγνόησε.
Οι συζητήσεις τους, αν και ένθερμες, έμοιαζαν συχνά με παράλληλους διαλόγους. Η Β θρηνούσε για τα χαμένα χρόνιά της στα θρανία των σχολείων και των πανεπιστημίων, ενώ η Ρ θρηνούσε καθημερινά την απροθυμία του τότε αρραβωνιαστικού της να ορίσει ημερομηνία γάμου. Η Β προσπαθούσε με κάθε τρόπο να καθιερωθεί σε έναν εργασιακό χώρο που ούτε καν την ενδιέφερε να ακολουθήσει, ενώ η Ρ έβρισκε πάντα κάποιον να χώσει στο πόστο της, ώστε να φύγει νωρίτερα για να υποδυθεί πειστικά την καλή νοικοκυρά στο σπίτι του αρραβωνιαστικού της. Η Β ήταν πάντα σοβαρή, αγέλαστη και συχνά έπρεπε να φωνάζει για να πείσει τους γύρω να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Η Ρ δεν φώναζε σχεδόν ποτέ, απλά χαμογελούσε και τους έπειθε.
Οι διαφορές μεταξύ τους ήταν πλέον εμφανέστατες και η Β άρχισε να αντιλαμβάνεται πως η Ρ ήταν εκεί για να της διδάξει ένα σημαντικό μάθημα για τη ζωή. Να λοιπόν πως η Ρ έφτασε στην κορυφή της κοινωνικής διαστρωμάτωσης:
Α) Δίνουμε πάντα έμφαση στο στόχο μας (βλέπε γάμος), αλλά επειδή δεν ξέρουμε ποτέ αν θα τον πετύχουμε, δεν πυρπολούμε πότε καμία γέφυρα στη ζωή μας (βλέπε εργασία).
Β) Χρέος μας είναι να είμαστε όμορφες και να χαμογελάμε γλυκά με ότι ακούμε (προ γάμου), και όταν λέω χρέος μας, ενώ ότι ο υποψήφιος γαμπρός δεν πρέπει ποτέ να μας δει άβαφες και απεριποίητες, ακόμη και αν κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι.
Γ) Οι προθέσεις μας πρέπει να είναι πάντα άγνωστες προς τους υποψήφιους συντρόφους μας. Οι ακραίες εκδηλώσεις συναισθήματος, τα πολλά λόγια ή η παντελής αδιαφορία είναι ανεπίτρεπτες τακτικές. Η αξιοπρέπεια και η περηφάνια είναι ο πιο γρήγορος δρόμος για έναν καλό γάμο (όπου καλός, βλέπε πλούσιος, γιατί μόνο αυτός νοείται ως καλός).
Δ) Η καλύτερη σύμμαχος της μελλοντικής νύφης είναι η πεθερά της. Ότι και να πει είναι Ευαγγέλιο. Αν σου πει να αλλάξεις χρώμα στα μαλλιά ή να χάσεις βάρος, το κάνεις δίχως δεύτερη κουβέντα. Άλλωστε θα έχεις αρκετές ευκαιρίες στην πορεία (μετά γάμου) να της πεις όσες δεύτερες κουβέντες θέλεις.
Ε) Και τέλος, δεν αφήνουμε ποτέ τον περίγυρο μας να καταλάβει πως αισθανόμαστε. Τι και αν ο λεγάμενος δεν σου έχει αγοράσει ούτε ένα λουλούδι; Τι και αν προτιμά να βγει με τους φίλους του, παρά με εσένα; Τι και αν σε βάζει να πληρώνεις για τα πάντα; Τι και αν σου συμπεριφέρεται χάλια; Όταν σου δώσει το επίθετο του θα αναγκαστεί να μοιραστεί τον πλούτο του μαζί σου. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.
Η Ρ άφησε την (ομολογουμένως) κακοπληρωμένη δουλειά της, έκανε τον γάμο της χρονιάς, «ντύθηκε» τα χρήματα και την αίγλη του άντρα της, ταξίδευσε σε όλo τον κόσμο και δεν πήρε ούτε ένα παραπανίσιο κιλό, ακόμη και όταν έμεινε έγκυος. Η Β έμεινε πίσω να χαροπαλεύει με τα αφεντικά της, τους συναδέλφούς της και κάθε λογής ψυχασθενή που έπρεπε να εξυπηρετήσει. Άλλα αυτή δεν είναι η ιστορία της Β. Αυτή είναι η ιστορία της Ρ και θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία.
6 σχόλια:
Με συγχωρείς που ρωτώ εδώ,αλλά γιατί κατέβασες τα entries σου από το R&F?
Είναι κρίμα να μη τα διαβάζει κόσμος..
Η αλήθεια είναι πως δεν πίστευα πως το διαβάζει κανείς. Αν και από άτομα που δεν ασχολούνται καθόλου με urban fantasy έχω πάρει πολύ καλά σχόλια, από άλλους, πιο καταρτισμένους σε θέματα λογοτεχνίας, έχω ακούσει πολύ άσχημα σχόλια. Μ’ έπιασε μια παράνοια με τα αντικρουόμενα μηνύματα και έσβησα τα πάντα. Επειδή όμως τα άτομα που δεν ασχολούνται καθόλου με φανταστικό θέλουν τη συνέχεια, μάλλον θα βάλω ξανά κάποια κεφάλαια. Μέχρι πιο κεφάλαιο έχεις διαβάσει;
Παρ' όλα αυτά, δεν ξέρουμε ακόμα πώς περιγράφουν η Β και η Ρ για τη ζωή τους. Θέλω να πω ότι η κάθε μια ακολούθησε τη δική της διαδρομή, αλλά θα ήθελα να ακούσω τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν αυτή τη διαδρομή ως τα τώρα. Φαίνεται ότι για τη Β θα ήταν αδιανόητος ένας ρόλος σαν εκείνον που επέλεξε η Ρ. Αλλά πιθανόν να ισχύει και το αντίστροφο. Μου θυμίζει πάντως ένα κομματάκι από τον Πόρτσια: "πριν ακολουθήσω το δρόμο μου, ήμουν ο δρόμος μου".
Πέρα από το περιεχόμενο, το κείμενο έχει νεύρο, γίνεται δηκτικό αλλά χωρίς να επιμένει σε μια θέση...
Ήθελα να κλείσω αυτό το κείμενο με τη φράση: «Τα συμπεράσματα δικά σας». Σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να επικεντρωθώ στην ιστορία της Β, γι’ αυτό και την αφήνω απ’ έξω όσο μπορώ. Ναι, η ιστορία έχει συνέχεια, και ίσως η συνέχεια να είναι και πιο ενδιαφέρουσα. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά πάντως είναι ότι η Β θαυμάζει πολύ την Ρ, διότι είναι μια έξυπνη γυναίκα. Το ηθικό δίδαγμα στην ιστορία –και αυτή είναι απλώς η γνώμη μου- είναι ότι υπάρχουν πολλές «Τζούλιες» (στο τρόπο σκέψης και όχι σε θέματα ηθικής) ανάμεσα μας και κάποιες από αυτές κρύβονται καλά κάτω από τον μανδύα της κοινωνικής τους θέσης. Αυτό βέβαια έχει και το αντίτιμο του για τις ίδιες, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Σημασία έχει πως όλο και περισσότερες γυναίκες χρησιμοποιούν τα εύστροφα μυαλά τους με λάθος τρόπο και αυτό ξεκινά από την οικογένεια τους και όχι από τα πρότυπα που μας επιβάλει η τηλεόραση.
Περίπου μέχρι το chapter 6.Αν μπορούσες να μου τα στείλεις σε μορφή word σε κάποιο mail,θα χαιρόμουν πολύ.
Thank you! Sent me your e-mail at warestories@gmail.com και θα σου στείλω τα κεφάλαια.
Δημοσίευση σχολίου