6 Μαΐου 2010

Σας βαρέθηκα! Σας σιχάθηκα…σας έχω ανάγκη!


Κρατιέμαι. Με νύχια και με δόντια κρατιέμαι, για να μην γράψω και εγώ ακόμη μία γνώμη για όσα βλέπω. Κρατιέμαι, γιατί πήξαμε στις γνώμες, τα δάκρυα, τη θλίψη και τις αναλύσεις. Όλα αυτά μέχρι χθες, γιατί σήμερα τα μπλοκς είναι γεμάτα αλληλοκατηγορίες. Ήρθε λοιπόν η ώρα να δώσουμε ονόματα, να πούμε ποιοι φταίνε για τον αναίτιο θάνατο 4 ψυχών. Γιατί 4 ήταν, για όσους δεν το πήραν χαμπάρι.

Τα κόμματα μαζεύτηκαν στη Βουλή, με ύφος σκυθρωπό στην αρχή και σε απευθείας μετάδοση, ακούσαμε μια από τα ίδια. Ο Πρωθυπουργός θλίβεται βαθύτατα και οι υπόλοιποι κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Καμιά αλλαγή ως εδώ. Μια απ’ τα ίδια. Βλέποντας αυτό χθες, καθώς και τις αμέτρητες γνώμες «πολιτών» στα μπλοκ, νιώθω ότι είμαστε ξανά στα ίδια, τίποτα δεν αλλάζει. Γράφω «πολιτών», γιατί πολλές από αυτές τις γνώμες μοιάζουν επικίνδυνα με δελτία τύπου συνδικαλιστικών οργάνων και συγκεκριμένων κομμάτων. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται λένε, κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Οι πολιτικοί λοιπόν έβγαλαν κραυγές θλίψης και έπειτα στράφηκαν σε αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: την υπεράσπιση των κεκτημένων τους και τη ψηφοθηρία. Οι πολίτες από την άλλη, σοκαρίστικαν, έκλαψαν, φοβήθηκαν, και μετά τα έβαλαν με κάποιους (ή και όλους) δημοσιογράφους και πολιτικούς. Τα έβαλαν με το σύστημα.
Και να σου σήμερα, κυκλοφορεί σε όλα τα μπλοκς η ανακοίνωση εργαζόμενου στη Τράπεζα Μαρφίν (ανυπόγραφή;; Δεν είδα πουθενά όνομα) για το δικτατορικό, εκφοβιστικό καθεστώς εργασίας που επιβάλει στους υπαλλήλους τους ο κ. Βγενόπουλος. Μάλιστα. Ω! τι αποκάλυψη! Ο κ. Βγενόπουλος λοιπόν, είναι κομμάτι του συστήματος. Σώπα! Πέφτω από τα σύννεφα! Και ότι πίστευα ότι ένας τόσο πλούσιος και ισχυρός άντρας είναι μακριά από τη διαπλοκή και τα συμφέροντα…πόσο χαίρομαι που έχω εσάς να με ενημερώνεται!!!! Είναι προφανές πως όσοι γράφουν όλα αυτά, με περίσσια χαρά, λες και ανακάλυψαν την Αμερική, μάλλον δεν έχουν δουλέψει ούτε μια ώρα στη ζωή τους.
Έχω δουλέψει σε αρκετές εταιρείες του ιδιωτικού τομέα για να ξέρω πως όσα αναφέρονται σε αυτό το (ανυπόγραφο;;) δελτίο τύπου είναι αλήθεια. Και οι δικοί μου εργοδότες δεν έβαζαν την ασφάλεια μου πάνω απ’ όλα, ούτε και με άφηναν να απεργήσω. Έχω δουλέψει σε επίσημες αργίες του κράτους και δεν έχω πάρει μία. Έχω δουλέψει Σάββατο επί σειρά ετών και δεν έχω πάρει μία. Έχω δουλέψει και Κυριακή. Και λοιπόν; Λέτε να είμαι εγώ η αιτία που η χώρα παραπαίει οικονομικά; Ίσως και να είμαι, δεν το αποκλείω. Δεν έχω βλέπετε «τα μέσα» κάποιων, δεν ζήτησα ρουσφέτια ποτέ και έπρεπε κάπως να επιβιώσω. Για να το καταφέρω λοιπόν, πετσόκοψα την εργασιακή μου (και όχι μόνο) αξιοπρέπεια και δεν φαντάστηκα ποτέ πως οι συνέπειες των πράξεων μου θα σας έβγαζαν στους δρόμους να διαλύεται αυτοκίνητα και να καίτε ανθρώπους. Ζητώ συγνώμη.
Αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι απλά και ανθρώπινα ποιον και τι εξυπηρετεί αυτή η καταστροφική οργή. Αναρωτιέμαι αν αυτές οι 4 ψυχές των εργαζόμενων συνανθρώπων μου, που έπρεπε να θυσιαστούν, μου εξασφάλισαν τα εργασιακά μου δικαιώματα. Αναρωτιέμαι πότε θα μάθω την αλήθεια σε αυτή τη χώρα. Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσω πρόσβαση σε όλα αυτά που είναι αναφαίρετο δικαίωμα μου να γνωρίζω. Αναρωτιέμαι πότε θα αρχίσουν να εφαρμόζονται οι νόμοι σε ένα κράτος που θέλει να λέγετε δημοκρατικό. Αναρωτιέμαι που ήταν όλοι αυτοί οι πολίτες, όταν με εκβίαζαν οι εργοδότες μου και γιατί βγήκαν να με υπερασπιστούν τώρα, όταν έφτασα στο πάτο και τους πήρα μαζί μου.
Κύριοι πολιτικοί, μην μιλάτε για σεβασμό του Συντάγματος, με κουράζεται. Είστε οι πρώτοι που μας δείξατε πώς να το υποτιμούμε. Κύριοι συνδικαλιστές, μην φωνάζετε, να χαρείτε, δεν ήσασταν ποτέ εκεί όταν με πετσόκοβαν τόσα χρόνια. Απανταχού μπλοκερς, ακόμη και εσείς που είστε ήδη κομμάτια μεγάλων ενημερωτικών οργανισμών, μην μας ζαλίζετε, η αδυναμία σαν να μας πείτε κάτι που να θυμίζει έστω και στο ελάχιστο σφαιρική προσέγγιση στα θέματα που μας καίνε με κάνει να αμφιβάλλω και για τον αέρα που αναπνέω. Αγαπητοί πολίτες αυτής της χώρας, γιατί τσιρίζετε;; Δεν τα ξέρατε; Σε άλλη χώρα ζείτε; Δεν έχετε ούτε ένα γνωστό σας που να βολεύτηκε σε αυτή τη χώρα; Εγώ έχω πολλούς, τα ήξερα –αν όχι όλα τουλάχιστον τα περισσότερα.
Τι πρέπει να κάνω τώρα; Να κάψω τη Βουλή; Να παλουκώσω όσους ξέρω ότι έφαγαν δημόσιο χρήμα ή βολεύτηκαν στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα με τη βοήθεια κομμάτων; Να σκοτώσω τους γείτονες μου και να κάνω πλιάτσικο στα σπίτια τους; Τι; Τι να κάνω; Να εκτονωθώ; Τι; Πείτε μου; 
 

2 σχόλια:

alitaki είπε...

dikio exeis se ola mazi sou eimai.na sou po mia sinvouli-pare ena sako tou box kai vara.to idio kano ki ego :))

anidifranco είπε...

Νομίζω πως θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου, είναι καλή. Να’ σαι καλά. :- )