26 Σεπτεμβρίου 2010

Smoking Area: Ο εμίρης και ο κακομοίρης

Καπνίζω όπως τα φουγάρα της βιομηχανικής περιοχής. Όσοι έχουν βρεθεί σε βιομηχανικές περιοχές, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Όποιος βρεθεί σε βιομηχανική περιοχή, να τραβήξει και μια φωτογραφία του περιβάλλοντα χώρου, μια και τείνουν να εκλείψουν και αυτές, όπως και κάθε ίχνος ανάπτυξης στην Ελλάδα. Καλά που ήρθαν οι εμίρηδες για να μας σώσουν. Κάθε που τους βλέπω κάτι παθαίνω. Αμύθητα πλούτη, δεκάδες διάδοχοι και άλλες τόσες επίσημες και ανεπίσημες σύζυγοι. Το πρότυπο του «άντρα-πασά» σε όλη του τη γκλαμουριά. Και αυτά τα παγωμένα χαμόγελα στα πρόσωπα των πολιτικών μας! Αυτές οι χειραψίες! Μου φέρνουν στο μυαλό το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μούρ, όπου το μοντάζ μας γεμίζει με έναν καταιγισμό πλάνων από τις εκατοντάδες συναντήσεις μεταξύ της «πρώην» ισχυρής αμερικανικής οικογένειας με τον αραβικό επιχειρηματικό κόσμο, ενώ στο φόντο παίζει δυνατά το ‘Sunny Happy People’ των REM.
Οι σχέσεις της Αμερικής μαζί τους τελικά καλά κρατούν, και ως Αμερικανό-τραφής ο Γιώργος μας, ακολουθεί τα βήματα των πολιτικών του ινδαλμάτων. Βλέπω τα πλάνα και καπνίζω σαν φουγάρο. Αναρωτιέμαι, ως Αγγλό-τραφής που είμαι, αν τα πτυχία μου θα έχουν κάποια βαρύτητα και αν, όταν οι εμίρηδες σώσουν τη χώρα με τις επενδύσεις τους, θα δεχτούν να με προσλάβουν στις επιχειρήσεις τους, μπας και βγω από την προσωπική μου οικονομική κρίση.

Λένε πως οι άνεργοι έχουν φτάσει το 1 εκατομμύριο στην Ελλάδα. Βλέπω τα νούμερα και καπνίζω μανιωδώς, μπας και μουδιάσει το κεφάλι μου. Δεν ξέρω για την υπόλοιπη Ελλάδα, ξέρω όμως πως πέρυσι τέτοια εποχή, οι άνεργοι στην παρέα μου ήταν 2 και τώρα γίναμε 4! Πρέπει λοιπόν να ελαττώσω το κάπνισμα, μια και τώρα πια τα τσιγάρα θα τα παίρνουμε διά 4 και όχι διά 2. Και μια και θεωρούνται «είδη πολυτελείας», θα κόψουμε το φαγητό και θα καπνίζουμε όλοι μανιωδώς, κοροϊδεύοντας τον εαυτό μας πως απολαμβάνουμε και εμείς λίγη από την πολυτέλεια που υπάρχει σε αφθονία στην καθημερινότητα των επενδυτών μας. Θα καπνίζουμε μανιωδώς, διαβάζοντας τις εφημερίδες και βλέποντας τις ατελείωτες συζητήσεις στα δελτία ειδήσεων, προσπαθώντας να αποφασίσουμε ποιος από τους οικονομικούς αναλυτές θα πέσει μέσα στις προβλέψεις του για το πότε ακριβώς θα βγούμε από την κρίση.

Η ουσία είναι μία: καπνίζω πολύ. Μα δεν είναι το μόνο πράγμα που κάνω «πολύ». Φοβάμαι πολύ, ανησυχώ πολύ, και θλίβομαι ακόμη περισσότερο. Το κράτος προσπαθεί να με σώσει από τον ίδιο μου τον εαυτό, απαγορεύοντας το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Μα μένω σε μια χώρα, όπου ο ήλιος λάμπει 6 τουλάχιστον μήνες το χρόνο και όσο ο καιρός κρατάει, τόσο εγώ θα καπνίζω όπου βρεθώ, μπας και κατευνάσω το φόβο μέσα μου. Διότι, πλέον, φοβάμαι. Φοβάμαι πως το κράτος προσπαθεί να με κρατήσει ζωντανή και υγιής, μόνο και μόνο για να εισπράττει τους φόρους μου, να περικόβει τις αμοιβές μου και να αποφεύγει συστηματικά το κόστος της δωρεάν περίθαλψής μου. Και εγώ θα συνεχίσω να καπνίζω, μήπως και το νέφος του καπνού από τα τσιγάρα μου τους πνίξει, πριν προλάβουν να πνίξουν αυτοί εμένα.

10 σχόλια:

Velvet είπε...

Δεν σκέφτηκες ότι
Μπορεί να πνίξει κι εμένα το νέφος σου
Που δεν φταίω τίποτα

Γιατί δεν δοκιμάζεις να τους πνίξεις
Με ένα διαφορετικό
Και πιο αποτελεσματικό τρόπο
Μπορείς πχ να τοποθετήσεις τα χέρια σου
γύρω από τον λαιμό τους
Η μήπως φοβάσαι?

Άντε ας κάνουμε ένα τσιγαράκι τώρα
Και την απόπειρα μιαν άλλη μέρα

Τι μάρκα είπες καπνίζεις?
....

search4Neverland είπε...

Χεχεχε είναι το δεύτερο ποστ που διαβάζω για το κάπνισμα αυτη την εβδομάδα! Οι προσεγγίσεις ήταν πολύ διαφορετικές...

Το ηθικό δίδαγμα: Είτε επιβιώσεις είτε όχι απο το κάπνισμα και τον καρκίνου του, το ίδιο κάνει! Ο καθένας μας έχει χρηματικό κόστος και αξίας και άλλα τέτοια που μπορεί να μην αναγράφεται στη συσκευασία αλλά σε καθορίζει!
Δύο είναι τα τινά...ή που θα φτιαχτεί ένας νόμος να ξέρουμε τις τιμές μας ώστε να μπορούμε να τζογάρουμε και εμείς τον ευατό μας ή που απλά θα υπάρχουμε μέχρι να μην, και είναι 3 μάλλον τα τινά γιατί μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό! Τι όμως;;; Κάτι μεγάλο χρειάζεται εδώ...

anidifranco είπε...

@Velvet2. Από πού να αρχίσω; Αν –όπως υποπτεύομαι από το σχόλιο σου- είσαι αντικαπνιστής, τότε επέτρεψε μου να σου θυμίσω ότι και οι καπνιστές αυτής της πλάσης έχουν τα ίδια δικαιώματα με εσάς. Έχουμε κάθε δικαίωμα να διαλέξουμε το τέλος μας, μια και δεν διαλέξαμε την αρχή μας και το ενδιάμεσο κομμάτι της ζωής μας είναι πιο πολύ θέμα τύχης, παρά επιλογών (σκέψου το και θα δεις πως έχω δίκιο). Αν πάλι η εικόνα σε χαλάει, μιας γυναίκας δηλαδή που σε πνίγει με τον καπνό της, τότε θυμήσου εκείνες τις αιθέριες υπάρξεις των φιλμ νουάρ, που ο καπνός ανέβαινε σαν λευκό φίδι και χάιδευε σαγηνευτικά τα υπέροχα χαρακτηριστικά τους, γεμίζοντας τον θεατή με πόθο και φόβο. Νομίζω ότι με αυτή την εικόνα στο μυαλό σου, ίσως και να μου συγχωρέσεις την κακιά μου συνήθεια…

anidifranco είπε...

@Daphne Welcome! Φοβερή η ιδέα σου! Θα με βοηθούσε ιδιαίτερα να ήξερα την «τιμή» μου. Τουλάχιστον έτσι, όταν θα έλεγα σε κάποιον ότι αξίζω πολλά, δεν θα χρειαζόταν να του το αποδείξω και με πράξεις :-Ρ Πέρα από την πλάκα όμως, πραγματικά πιστεύω πλέον πως κάποιοι εκεί πάνω μας έχουν «κοστολογήσει». Το ακούμε συνέχεια άλλωστε: η κυβέρνηση ψάχνει τρόπους είσπραξης! Όλοι μας σήμερα –περισσότερο από ποτέ- έχουμε τιμή, έχουμε ταμπελάκι εσόδων και εξόδων. Τόσο πολύ μάλιστα που θέλω να τσιρίξω: I am not a number! I am a free man! (woman στην περίπτωση μου).

Αντίλογος είπε...

Οι καπνιστές στις μέρες μας αποτελούν το μοναδικό αιμοδότη κοινωνικής πολιτικής.. Υπολογίζοντας πως τα 2.5 ευρώ στο πακέτο αποτελούν φόρους, προσφέρουμε πάνω από 1000 ευρώ το χρόνο για να έχουν οι μη καπνιστές κονδύλια στην υγεία, την παιδεία κλπ. Ασε δε που πνευμονολόγοι, καρδιολόγοι και τόσες ειδικότητες θα ήταν στην ανεργία χωρίς εμάς. Αυτή η προσφορά μας στο κοινωνικό σύνολο γίνεται εν γνώσει μας πως κάνουμε κακό στον εαυτό μας. Αν αυτό δεν είναι αλτρουισμός και ουμανισμός τότε τι είναι ; Δε θέλουμε χρήματα, απλά δεν αντέχουμε την υστερία των αντικαπνιστών…
Υ.Γ. πάντως πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να το κόψουμε…

Velvet είπε...

Γενικά δεν είμαι αντι-
στο τρόπο που ο καθένας επιλέγει
να ζήσει η να πεθάνει
Προτιμώ να είμαι αντι-
σε άλλα πράγματα

Δεν είμαι καπνιστής με την έννοια
που θα έδινα στην λέξη
Σαν να λέμε αλκοολικός
Καπνίζω περιστασιακά
Ότι κάνω και όταν το κάνω
είναι γιατί το απολαμβάνω
Όπως όταν τελειώνεις ένα γεύμα
με ένα καφέ η ένα γλυκό
Αν έχω διάθεση κάνω κι εγώ
το τσιγαράκι μου
Δεν είμαι εθισμένος σε τίποτα
Εκτός από τον έρωτα
για την ζωή και το κορμί

Σαγηνευτικές οι αιθέριες υπάρξεις
στα φιλμ-νουαρ, με το καπνό
να τις τυλίγουν το πρόσωπο
αλλά τώρα πια μεγάλωσα
και με γοητεύουν αλλά πράγματα
πιο ουσιώδη σε μια γυναίκα
και όχι αποκλειστικά ο τρόπος που κρατά
το τσιγάρο στα χέρια

Να ξέρεις πάντως
ότι οι πιο αυστηροί αντι-καπνιστες
είναι οι πρώην καπνιστές
που το έκοψαν

Για ποια κακιά σου συνήθεια
να σε συγχωρήσω..
Σ αγαπώ το ίδιο

Καλο βράδυ Ανι

anidifranco είπε...

@Αντίλογος. LOL! Απολαυστικός και ετοιμόλογος, όπως πάντα. Θα οικειοποιηθώ το σχόλιο σου, θα το κάνω δικό μου και θα το λέω παντού! Priceless….simply priceless :-)

anidifranco είπε...

@ Velvet2, Χμμ..μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε, μ’ αρέσει, μα δεν φτάνει ο χώρος να απαντήσω. Πρέπει να είμαστε αντι- σε αυτή τη ζωή, αλλά όχι σε οτιδήποτε αφορά την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων. Αυτό το λέω για να το ακούω εγώ κυρίως, μια και πάντα προσπαθώ «να σώσω» τον κόσμο από τον ίδιο του τον εαυτό. Ξέρεις τι λένε οι καπνιστές: ένα τσιγάρο, ίσον κανένα. Ζηλεύουμε αυτούς που το ελέγχουν και με τη σειρά τους, αυτοί που το έκοψαν, ζηλεύουν εμάς που το απολαμβάνουμε ακόμη, δίχως συνείδηση του κακού που κάνουμε στον εαυτό μας.
Όσο για το τελευταίο, αν και θέλω τόσο πολύ να σε πιστέψω και να σε ρωτήσω τι είναι αυτό που κάνει μια γυναίκα γοητευτική, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως ένας άντρας δεν βρίσκει μια όμορφη, μυστηριώδη γυναίκα γοητευτική.

Dimos είπε...

Δεν καπνίζω, αλλά κάνω ναργιλέ. Έχω δικό μου, τον είχα πάρει από την Κωνσταντινούπολη. Το να κάνεις ναργιλέ είναι τελείως άλλη φιλοσοφία. Θέλει μεράκι να απλώσεις τον νωπό αρωματισμένο καπνό, να γεμίσεις το σώμα του ναργιλέ με νερό μέχρι την σωστή στάθμη, να τον βιδώσεις καλά ώστε να μην παίρνει αέρα να απλώσεις αλουμινόχαρτο στο τουμπεκί, να το τρυπήσεις κατάλληλα, κι έπειτα να πάρεις δύο δυνατιές ρουφηξιές μέχρι να πάρει σωστά το καρβουνάκι...

Το τσιγάρο είναι πολύ απλούστερο. Το ανάβεις και τέλος. Αλλά είναι και πολύ πιο επιβλαβές, και λιγότερο απολαυστικό απ'τον ναργιλέ.

Το ζήτημα εδώ είναι όχι το να καπνίσουμε από αντίδραση, επειδή κάποιοι μας το κόβουν. Σιγά τον νόμο για τα τσιγάρα στην τελική, μαλακίες είναι αυτά. Ήδη επαναδιαπραγματεύονται την φύση κι επιβολή του νόμου... να δεις που τελικά δεν θα εφαρμοστεί πλήρως και θα περάσει στα ψιλά. Το ζήτημα είναι η αντίδρασή μας να είναι ουσιαστική. Να προτιμήσουμε να ανάψουμε τον ναργιλέ και όχι το τσιγάρο, γιατί μπορεί να κουραστούμε παραπάνω, να μην μας πετύχει τις πρώτες φορές, αλλά στην συνέχεια θα έχουμε άλλες απολαβές. Εκεί που θα καπνίσεις για αντίδραση, προτίμησε να κάνεις κάτι άλλο, πιο δυνατό, πιο τρανταχτό για να αντιδράσεις. Και άσε το κάπνισμα να παραμείνει αυτό που ήταν , δηλαδή ένας προσωπικός εθισμός που τον έχεις γιατί έτσι γουστάρεις, χωρίς κανείς να μπορεί να σου το πάρει αυτό. Το να αντιδράς καπνίζοντας είναι σαν να προσπαθείς να γελάσεις χαμογελώντας. Ή σαν αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=ZtW-ZbqYjqw&feature=player_embedded

Κούκλα μου, είσαι πολύ πιο δυνατή από ό,τι νομίζεις. Μάλλον ενδόμυχα το ξέρεις κι εσύ. Κι εφόσον είσαι εξοπλισμένη με τυπικά και πραγματικά προσόντα, συν την εμπειρία σου, δεν νομίζω το φάντασμα της ανεργίας να σε απασχολήσει για πολύ ακόμα. Μην φοβάσαι τίποτα. Τίποτα, μ'ακούς;

Επιτέλους, εξεταστική τέλος. Θα μπορέσω να σε ξαναδιαβάζω τακτικά.

Φιλιά γλύκα

anidifranco είπε...

@Dimos. Αρχικά να πω καλή επιτυχία με την εξεταστική και να είναι η τελευταία! Γέλασα και προβληματίστηκα αρκετά με το βιντεάκι, νομίζω ότι κολλάει γάντι και στην επόμενη ανάρτηση μου. Τα ξέρω τα καλά του ναργιλέ, μα πολύ φοβάμαι πως αν αρχίσω να τον καπνίζω θα δώσω δικαίωμα σε μερικούς να νομίζουν –που ήδη νομίζουν δηλαδή- ότι είναι πασάδες και εγώ χανούμισσα στην υπηρεσία τους :-Ρ Δώσε θάρρος στο χωριάτη, κοινώς…Πέρα από την πλάκα όμως, σε χρίζω και επισήμως εμψυχωτή μου! Το έχεις το χάρισμα, τέρμα. Φιλιά καλέ μου!