18 Νοεμβρίου 2010

They are getting away with it…

Στην πόλη μου ζουν 109.000 κάτοικοι. Την περασμένη Κυριακή ψήφισαν 52.000 από αυτούς. 6.000 από τα ψηφοδέλτια που καταμετρήθηκαν ήταν άκυρα ή λευκά. 24.000 ψήφοι πήγαν στον νικητή των εκλογών και 22.000 στον ηττημένο. Ο νέος Δήμαρχος έχει τη στήριξη και την εύνοια των 24.000 από τους 109.000 κατοίκους της πόλης που ετοιμάζεται να διοικήσει. Αυτό σημαίνει πως 85.000 κάτοικοι δεν επιθυμούν την παρουσία του στο αξίωμα που –δημοκρατικά;- τώρα πια κατέχει. Πήξαμε στους αριθμούς, μα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να δούμε ξεκάθαρα τι ακριβώς σημαίνει αποχή.
Θα πρέπει, δυστυχώς, να γυρίσουμε για μια στιγμή πίσω στους ορισμούς, διότι μάλλον έχουμε –όλοι- ξεχάσει τα βασικά.

Ξεκινάω με μια ματιά στο τι σημαίνει αντιπροσωπευτική δημοκρατία: Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι το πολίτευμα όπου κυβερνά ο λαός μέσω αντιπροσώπων. Δηλαδή ο λαός μπορεί και εκλέγει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αναλόγως με τον ακριβή τύπο του πολιτεύματος, πρόεδρο, πρωθυπουργό, βουλευτές κλπ. Αυτοί ασκούν είτε την εκτελεστική, είτε τη νομοθετική εξουσία. Οι εκλογές ανάδειξης αντιπροσώπων αποτελούν συνήθως την κύρια μέθοδο συμμετοχής των πολιτών στη λήψη αποφάσεων.
Ποιους ακριβώς αντιπροσώπους εκλέξαμε σε αυτές τις εκλογές, λοιπόν; Σε τι ακριβώς συμμετείχαμε; Αν η αποχή άγγιξε το 60%, όπως λένε κάποιοι, τότε ποιο ακριβώς είναι πλέον το πολίτευμα της Ελλάδος;

Για να δούμε, λοιπόν, τι λέει το Σύνταγμα, για το πολίτευμα της Ελλάδας: «Το σύνταγμα του 1986 στο πρώτο άρθρο του και στην πρώτη παράγραφο, κάτω από τον τίτλο "Μορφή του Πολιτεύματος", ορίζει ότι: "Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία". Αναλύοντας τον ορισμό αυτό παρατηρούμε ότι: Το π. της Ελλάδας είναι πρώτα απ` όλα "δημοκρατία". Δημοκρατία είναι το π. στο οποίο ο λαός, ως πηγή και φορέας της κρατικής εξουσίας, είναι το ανώτατο όργανο του κράτους, που εκφράζει την υπέρτατη θέληση μέσα στο κράτος αυτό. Για το λόγο αυτόν θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η λαϊκή κυριαρχία (άρθρο 1 παρ. 2). Η λαϊκή κυριαρχία κατά το σύνταγμά μας συνεπάγεται την καθολική ψηφοφορία κατά τις εκλογές για την ανάδειξη των αρχόντων… Η εμπιστοσύνη της Βουλής στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι όχι μόνο αναγκαία, αλλά και αρκετή προϋπόθεση τόσο για το διορισμό όσο και για τη διατήρηση στην εξουσία της κυβέρνησης…Τέλος πρέπει να σημειωθεί ότι η ουσία της δημοκρατίας, όπως ορθά την είχε συλλάβει ο Αριστοτέλης, είναι η ελευθερία και η ισότητα.»

Και η συνέχεια είναι ακόμη καλύτερη:

«Η δημοκρατία δεν ορίζεται μόνο ως "κοινοβουλευτική", αλλά και ως "προεδρευόμενη". Αυτό σημαίνει πως ο ανώτατος άρχοντας εκλέγεται και δεν κληρονομεί το αξίωμά του, επειδή στο αξίωμα αυτό βρισκόταν προηγουμένως μέλος της οικογένειάς του».

Τα σχόλια νομίζω ότι είναι περιττά. Και επειδή ο καλύτερος ορισμός ενός πολιτεύματος επιτυγχάνεται όταν συγκρίνεται με άλλα, αντίπαλα, πολιτεύματα, ορίστε και ο ορισμός των αυταρχικών καθεστώτων:

«…στα αυταρχικά καθεστώτα η θέληση των αρχομένων δεν εξετάζεται από αυτούς που καταλαμβάνουν την κρατική εξουσία και μ` αυτόν τον τρόπο δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί η ικανότητά τους για την άσκησή της. Η κατάληψη της κρατικής εξουσίας από τέτοια πρόσωπα γίνεται είτε με τη βία ή "πραξικόπημα", όταν για να καταλυθεί η έννομη τάξη που ισχύει χρησιμοποιείται η κρατική δύναμη που υπάρχει (στρατός, σώματα ασφαλείας) και πάντως σε κάθε περίπτωση δικτατορικά καθεστώτα, είτε κληρονομώντας την ικανότητα να ασκεί την κρατική εξουσία, είτε με ανάδειξη ή διορισμό από αυτούς που ήδη εξουσιάζουν».

Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

13 σχόλια:

Dimos είπε...

Καλημέρα γλύκα.

Ο συμβολισμός προφανής και οι συγκρίσεις αναπόφευκτες. Η παρωδία της δημοκρατίας την οποία βιώνουμε ήδη από την μεταπολίτευση και μετά ομοιάζει τελικά με την δικτατορία που καταδικάζει το Σύνταγμά μας.

Θα ήθελα να σημειώσω πως η αμεσοδημοκρατία δεν μπορεί να δουλέψει όταν υπάρχει τόσος μεγάλος αριθμός ατόμων, πόσω μάλλον όταν αυτά τα άτομα δεν έχουν όλα την δυνατότητα να εκφράσουν αμερόληπτα την πολιτική τους βούληση μέσω της ψήφου τους (όσο περισσότερα τα άτομα, τόσες περισσότερες οι "συμμαχίες" και τα ρουσφέτια). Με αυτήν την λογική, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι το μόνο εφικτό είδος δημοκρατίας στην σύγχρονη εποχή. Δυστυχώς, οι αντιπρόσωποι παραμένουν πάντα αντιπρόσωποι.

Κούκλα μου δεν ανέφερες το δημοψήφισμα. Ορίστε, ένα αμεσοδημοκρατικό εργαλείο για την λήψη αποφάσεων κατευθείαν από τον λαό! Παραγνωρισμένο, όμως, και απαξιωμένο...

anidifranco είπε...

@DimosΌντως, το δημοψήφισμα είναι μια πολύ καλή λύση για τη λήψη σοβαρών αποφάσεων, σε θέματα όπως το συνταξιοδοτικό, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η κοινωνική πρόνοια και η υγεία, αλλά αυτό προϋποθέτει κυβέρνηση που πραγματικά θέλει τη συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση και όχι απλώς τη ψήφο του. Όσο για τους αντιπρόσωπους, εκεί κατά τη γνώμη μου είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα μας, δηλαδή, δεν υπάρχει μόνο έλλειμμα προσώπων, αλλά και έλλειμμα εμπιστοσύνης –τώρα πια- από τον ίδιο τον λαό στα πρόσωπα που διοικούν ή θέλουν να διοικήσουν. Άραγε, έτσι πως μας έκαναν, να υποπτευόμαστε ότι ακούμε και βλέπουμε, θα αναγνωρίζαμε έναν πραγματικά ειλικρινή και άξιο πολιτικό, αν μας ζητούσε να τον ψηφίσουμε από το πουθενά; Πολύ αμφιβάλλω…
ΥΓ Παρεμπιπτόντως, όποιος με αποκαλεί «γλύκα» και «κούκλα», πρέπει να στέλνει και φωτογραφία του με μαιλ. Αυτοί είναι οι κανόνες του μπλογκ (που μόλις επινόησα) :-ΡΡΡΡ

Αντίλογος είπε...

Εύλογος και απολύτως σωστός ο συλλογισμός. Μην ξεχνάς όμως πως η δημοκρατία έχει και έναν άλλο ορισμό… Είναι το δικαιότερο πολίτευμα έλλειψη κάποιου άλλου.. Για την ακρίβεια θυμίζει λίγο την αντιμετώπιση των θρησκευτικών δογμάτων..Υπάρχει π.χ. το χριστιανικό δόγμα με τους απαρέγκλιτους κανόνες του από τι μια, και από τη άλλη οι πιστοί και τα ιερατεία που ο καθένας αξιολογεί τους κανόνες αυτούς κατά το δοκούν. Έτσι, ενώ όλοι είναι χριστιανοί, ο καθένας έχει προσαρμόσει τη στάση του και την απάντηση του στο τι είναι η θρησκεία του, ακυρώνοντας όμως ταυτόχρονα την έννοια του δόγματος. Με αντίστοιχο τρόπο «δουλεύει» και η δημοκρατία. Έχουμε δώσει κάποιους ορισμούς και μια γενική περιγραφή που αναιρείται από τη συμπεριφορά όλων. Πολιτικών αλλά και πολιτών. Αν θεωρήσουμε ως απόλυτη δημοκρατία τον 5ο αιώνα, θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας πως αυτοί που την εφάρμοσαν ή καλύτερα αυτοί που είχαν το δικαίωμα να την εφαρμόσουν, είχαν παρόμοια μορφωτικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά. Όταν εφαρμόζεται σε μεγαλύτερες πληθυσμιακά κοινωνίες η εφαρμογή της είναι ανάλογη των χαρακτηριστικών του πληθυσμού. Όσο μεγαλύτερη ανομοιογένεια υπάρχει τόσο αλλοιώνονται και οι δομές της. Το πρόβλημα σήμερα στην Ελλάδα είναι ότι σε αυτή τη ανομοιογένεια ένα πολύ μεγάλο κομμάτι χαρακτηρίζεται από έλλειψη κοινωνικής παιδείας και ταξικής συνείδησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχει μια πλασματική αυτογνωσία του εκλογικού σώματος που οδηγεί αναπόφευκτα σε μια πλασματική δημοκρατία με όλα τα χαρακτηριστικά που πολύ σωστά ανέφερες. Συγνώμη για τον όγκο της απάντησης αλλά με έπιασε πρωινός οίστρος «κούκλα μου» :P

anidifranco είπε...

@Αντίλογος. Η δημοκρατία –όπως σωστά υπογράμμισες- είναι το θύμα της (παρ)ερμηνείας μερικών, όπως υπήρξε και ο κομουνισμός, τόσο στις χώρες της Σοβιετικής Ένωσης, όσο και σε ολόκληρο τον πλανήτη (νομίζω ότι η ‘Φάρμα των ζώων’ το εξηγεί πολύ καλά αυτό το φαινόμενο που περιγράφεις). Δεν συμφωνώ όμως ότι έχουμε δώσει «κάποιους», γενικώς και αορίστως, ορισμούς και έννοιες στη δημοκρατία και γι’ αυτό ο καθένας την ερμηνεύει κατά το δοκούν. Οι ορισμοί είναι πολύ συγκεκριμένοι και υπάρχουν γραμμένοι στο Σύνταγμα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι χωράνε παρερμηνεία και παρεξήγηση. Επίσης, η δημοκρατία δεν βγήκε από παρθενογένεση, έχει τρανταχτή ιστορία πίσω της, ώστε να μπορεί να αντικρούει παρερμηνείες της κατά το δοκούν. Αυτό μας φέρνει στο θέμα της παιδείας που γράφεις: πόσοι έλληνες πολίτες γνωρίζουν με λεπτομέρεια και σαφήνεια τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους; Εγώ θα πω πρώτη ότι είμαι μια από αυτούς που δεν τα γνωρίζουν ούτε κατά το 50%. Αυτό ίσως είναι αρκετό για να μπλεχτώ στη προπαγάνδα του κάθε πολιτικάντη και να ασπαστώ τη δικιά του –ιδιοτελή- ερμηνεία της δημοκρατίας. Υπάρχει μια διαφορά εδώ όμως, εγώ το κάνω από άγνοια και αυτός από δόλο, δεν είμαστε στο ίδιο επίπεδο. Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να βγάλω το συμπέρασμα ότι η αποτυχία της σημερινής δημοκρατίας έχει ως αιτίες, πιο πολύ, την μη εφαρμογή των νόμων από πλευράς κεντρικής διοίκησης και την έλλειψη ελέγχου της εξουσίας από ανεξάρτητα μέσα, παρά την έλλειψη παιδείας ή ταξικής συνείδησης. Αν μη τι άλλο, η δημοκρατία θα πρέπει να προβλέπει για την προστασία όλων των πολιτών, ακόμη και των λιγότερο εκπαιδευμένων. Ίσως αυτή θα έπρεπε να είναι η εξέλιξη της από την αρχαιότητα έως την εφαρμογή της σε μια ανομοιογενής και μεγάλη, σύγχρονη κοινωνία.
ΥΓ Οι κανόνες του μπλόγκ αγαπητέ ισχύουν και για σένα το ίδιο, να μην τους επαναλάβω και καταντήσω βαρετή ;-)

Saq είπε...

Καλησπέρα,
Καταρχήν η δημοκρατία σαν πολίτευμα όπως γνωρίζουμε έκανε τα πρώτα της βήματα στην αρχαία αθήνα. Αρχικά δεν ήταν και τόσο "δημοκρατία" μιας και αυτή που έπαιρναν μέρος στις αποφάσεις ήταν πάλι οι λίγοι. Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Εκεί που θέλω να φτάσω είναι ότι εκείνη την εποχή οι άνθρωποι ήταν ούτως ή άλλως λίγοι σε αριθμό και χωρισμένοι σε μικρές πόλεις, πράγμα που έκανε πιο εύκολη τη συμμετοχή τους στα κοινά.

Στις μέρες μας υπάρχουν δύο τινά. Πρώτον, έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος από τους ταγούς των χωρών να εκλέγονται οπωσδήποτε (να μην υπάρχει αδιέξοδο δηλαδή) και δεύτερον χωρίς να χρειάζεται να συμμετέχει όλο το σώμα των ψηφοφόρων.

Με λίγα λόγια έχουμε όχι δημοκρατία αλλά ενισχυμένη αναλογική κρατία. Δηλαδή, ότι και κάνετε κουφάλες θα βγούμε, ψηφίσετε ή όχι.

Ακόμα και αν χρειαστεί να ψηφιστούν μόνοι τους.

Αντίλογος είπε...

Επι της ουσίας δεν διαφωνούμε. Ασφαλώς και η δημοκρατία δεν βγήκε απο παρθενογένηση.Και παρ ότι σήμερα την αντιμετωπίζουμε ως εξελικτικό πολιτειακό σταδιο, ουσιαστικα αποτέλεσε κατι απίστευτα πρωτοπόρο, επαναστατικό και καινοτόμο. Η αναστροφή της πολιτειακής πυραμίδας είναι ίσως η μεγαλύτερη πολιτισμική αλλαγή που προξενήθηκε στην παγκόσμια ιστορία. Η επ-ανακαλυψη της όμως απο το 19ο αιώνα και μετα, μορφώματα δημιούργησε και όχι δημοκρατίες. Τα δε συνταγματα δεν αποτελούν ορισμόυς τις δημοκρατίας αλλα προσεγγίσεις της. Σκέψου απλα πως σύνταγμα έχουν και οι βασιλευόμενες δημοκρατίες, κατι που δεν υπαρχει πιο οξύμωρο ως σχήμα. Θα συμφωνήσω τόσο όσον αφορα την αγνοια μας στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας όσο ασφαλώς και στο οτι η δημοκρατία θα έπρεπε να προστατεύει τα δικαιώματα των μη εκπαιδευμένων πολιτών.Θα προσυπογραψω επίσεις πως η σημερινή κατασταση οφείλεται στην έλειψη ελέγχου της εξουσίας απο ανεξαρτητες αρχές. Οι εξουσίες όμως ανέκαθεν είχαν και έχουν την ταση της συγκέντρωσης.Η απαγκίστρωση απο αυτήν την ταση είναι καθαρα θέμα επιπέδου του πολιτικού πολιτισμού μιας χώρας που περιλαμβανει τους παντες.Λαο και πολιτικούς. Ενδεχομένως να ειμαι υπερβολικός μιας και ασφαλώς τα μερίδια ευθύνης δεν είναι ισομερή. Ζωντας όμως στο 2010 που η πρόσβαση στη μαθηση και την παιδεία –ακόμα και αν δεν είναι συστηματικοποιημένη- είναι πολύ πιο προσιτή απ ότι στο παρελθόν, όπως αντίστοιχα και η πρόσβαση στην είδηση, δεν γίνεται να κατηγορούμε συνεχώς και μονομερώς αυτούς που ασκούν την εξουσία αλλα και το δικό μας είδωλο στον καθρεύτη.

anidifranco είπε...

@Saq Αρχικά καλώς όρισες και σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Αυτό που περιγράφεις είναι όντως αυτό που ζούμε, δηλαδή όλο και ένα μικρότερο κομμάτι πολιτών αποφασίζει για το μέλλον όλων μας. Αυτό που εγώ πιστεύω είναι ότι όσο δεν χρησιμοποιούμε τη δύναμη που υπάρχει στα χέρια μας με νόμιμα πάντα μέσα, τόσο αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται σιωπηλά και καταστροφικά. Στην τελική είναι παράλογο τελείως, είναι λιγότεροι και είμαστε περισσότεροι, πώς να το κάνουμε!

anidifranco είπε...

@Αντίλογος. Πολλά τα θέματα που θίγεις και πολύπλοκα, δεν φτάνει ο χώρος για να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω επαρκώς. Εμμένω στην άποψη μου ότι το κάθε Σύνταγμα –αν και φτιάχνεται όπως σωστά λες βασιζόμενο σε ερμηνείες της δημοκρατίας- παρόλα αυτά, ως σύλληψη, επιδιώκει να είναι δίκαιο, απλά δεν φτάνει να εφαρμόζεται με βάση τις επιδιώξεις του. Όσο για τις δημοκρατίες που συνυπάρχουν με τον απαρχαιωμένο θεσμό της βασιλείας, θα έλεγα πως τώρα πια οι βασιλικές οικογένειες είναι περισσότερο θέαμα και λιγότερο ουσία. Σε γενικές γραμμές δεν διαφωνώ με την τοποθέτηση σου, προβληματίζομαι έντονα ωστόσο ως προς «την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την είδηση». Πιστεύεις αλήθεια πως τα σχολεία-πανεπιστήμια μας προετοιμάζουν επαρκώς για την επιτυχή πορεία μας στην κοινωνία; Πιστεύεις αλήθεια ότι όποιος δουλεύει 12 ώρες έχει χρόνο να αυτό-μορφωθεί; Ή μήπως η είδηση-πληροφορία στην Ελλάδα είναι αντικειμενική και όχι παιχνίδι εντυπώσεων και λασπολογίας; Έχουμε αλήθεια και σοβαρά πρόσβαση σε πραγματική ενημέρωση, όταν οι ίδιοι οι δημόσιοι λειτουργοί βαριούνται να μας εξηγήσουν τα πιο απλά, όταν πάμε σε μια κρατική υπηρεσία;;;;;;

Saq είπε...

Δεν ξέρεις πόσο καιρό την ψάχνω αυτή την απάντηση.

Είμαστε μεν περισσότεροι αλλά μόνο στο ότι δεν θέλουμε αυτούς που κυβερνούν. Στο ποιος θα κυβερνήσει, οι απόψεις διασπώνται, οπότε και δεν βγαίνει άκρη.

Για παράδειγμα, ποιο κόμμα πιστεύεις ότι μπορεί να ασκήσει ορθή πολιτική; Ότι και να μου απαντήσεις θα σου βρω κουσούρια που θα το βγάλουν σκάρτο.

anidifranco είπε...

@Saq έχεις δίκιο, το ερώτημα είναι δύσκολο που θέτεις. Άσε που δεν το έχω και με κανένα, μα κανένα κόμμα. Αν με πίεζες να απαντήσω, θα έλεγα πως θα εναπόθετα την εμπιστοσύνη μου –και τη ψήφο μου αν ποτέ γινόταν- στις κινήσεις πολιτών, στις μη κυβερνητικές οργανώσεις (όχι όλες, κάποιες είναι βιτρίνες), τις οικολογικές οργανώσεις, μέχρι και τις αναρχικές οργανώσεις αν θέλεις. Πιστεύω ακράδαντα πως το ‘νέο’ θα έρθει από τα ενδιάμεσα στρώματα, αυτά δηλαδή που δραστηριοποιούνται μεταξύ των προνομιούχων και των ανθρώπων που ζουν δίχως καμιά εξουσία, καμία φωνή η παρουσία στα ανώτερα στρώματα εξουσίας. Πιστεύω πως η αλλαγή θα έρθει από εκεί, και ελπίζω να δικαιωθώ, διότι το αμέσως επόμενο που βλέπω να συμβαίνει είναι εμφύλιος, αν δεν αλλάξει κάτι :-(

Saq είπε...

Νομίζω ότι με το νέο κόμμα της Μπακογιάννη (φτου φτου φτου), η ελπίδα σου θα γίνει πραγματικότητα :)

Πάντως, για να κλείσω, αυτή η χώρα έχει αναδείξει πολλούς ήρωες αλλά ελάχιστους πολιτικούς ηγέτες, που να νοιάζονται για το λαό και να διαθέτουν λαμπρά πολιτικά χαρίσματα. Οπότε η αισιοδοξία για αναγέννηση ηγετών μέσα από τις στάχτες των αφανών πολιτών έχει τις πιθανότητες εις βάρος της. Ποιο πιθανό το βλέπω να ξεπηδούν επαναστάτες που θα ρίξουν την κυβέρνηση και μετά δεν θα ξέρουν τι θα κάνουν την εξουσία.

Αντίλογος είπε...

Τόσο το εκπαιδευτικό σύστημα όσο και η ενημέρωση είναι όχι μόνο ανεπαρκή αλλα εντέχνως υποβαθμισμένα απο πλευρας συστήματος εξουσίας. Εν τούτοις η πρόσβαση στην είδηση και την πληροφορία στις μέρες μας είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα απ ότι στο παρελθόν.Το διαδύκτιο είναι ένα εργαλείο που πέρα απο πλουραλισμό –σε μικρό βαθμό ενδεχομένος μιας και αυτό έχει καπελωθεί, όμως προσφέρει- μπορεί να σε φέρει σε επαφή με ομαδες, απόψεις, και ιδέες.Κατι που ήταν πολύ πιο δύσκολο και πολύ πιο χρονοβόρο στο παρελθόν.Χαρη στην ταχύτητα της διαδοσης, δημιουργούνται πολύ πιο εύκολα και πολύ περισσότερα event, διαλέξεις κλπ. που προσφέρουν πολλα σ αυτή την κατεύθυνση. Ακόμα και η εύρεση βιβλίων ή συγγραματων είναι πλέον πολύ πιο προσιτή.Σίγουρα, δεν είμαστε στο ιδεατό επίπεδο αλλα τουλαχιστον έστω και υποδεέστερα υπαρχουν καποιες εναλλακτικές λύσεις. Απο εκεί και μετα, ναι η 12ωρη εργασία και οι ρυθμοί μας αποτελούν τεραστιο εμπόδιο, μόνο που πιστεύω πως η αυτο-μόρφωση ή καλύτερα η προσπαθεια καλλιέργειας είναι καθήκον τόσο απέναντι στον εαυτό μας όσο και απέναντι στο σύνολο. Κλείνοντας και επειδή η συζήτηση προχώρησε, θα συμφωνήσω τόσο με την αποψη σου για το απο πού περιμένεις να έρθει το νέο και το πώς, όσο και με το Sag. Παντα αυτοί που ρίχνουν μια εξουσία δεν ξέρουν πως να τη διαχειριστούν μετα.Για την ακρίβεια, αναβαλουν τη ρίξη και την αλλαγή για αργότερα και στο μεσοδιαστημα γίνονται καθεστώς οι ίδιοι..

Αντίλογος είπε...

Υ.Γ. Υπαρχουν στο σχόλιο μου δυο τρία ορθογραφικα λαθη που βγαζουν ματια.Ζητω συγνώμη για αυτα που αντικρύσατε αλλα γραφοντας απο το ηλίθιο κινητό τηλέφωνο μου έπρεπε να διαγραφω τις λέξεις που εμφανίζει το "έξυπνο" λεξικό του..Ετσι η ρήξη έγινε ρίξη έλεω ρίψης κλπ Σορι και παλι...