Ατελείωτες ευθείες, δρόμοι, φώτα. Μάτια μαύρα και εκφραστικά, που δεν θα ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου. Χωριά χωμένα στη θαλπωρή της απέραντης, πράσινης φύσης και πόλεις υπνωτισμένες από τη νωχελική ρουτίνα της επαρχίας. Εθνικοί οδοί, φωτεινές ενδείξεις και Ι.Χ. στη παραζάλη της ταχύτητας. Το τοπίο να περνά σαν θολή εικόνα δίπλα σου και εσύ να προσπαθείς να αιχμαλωτίσεις τη στιγμή της απόλυτης ευτυχίας που πλημμυρίζει τα σωθικά σου.
Είδα τόσα πρόσωπα, άλλα γνώριμα και άλλα τελείως άγνωστα. Έμαθα τόσα νέα ονόματα και άκουσα άλλες τόσες ιστορίες ζωής. Είδα ζωές να ξετυλίγονται μπροστά μου, ζωές που δεν μοιάζουν σε τίποτα με τη δική μου, αλλά θα μπορούσαν να γίνουν άνετα δικές μου, με ένα πετάρισμα των βλεφάρων. Είδα φιλίες χρόνων, έρωτες, γάμους και πόση διαφορά μπορεί να έχει στη ζωή ενός παιδιού η ζεστή αγκαλιά του γονέα του.
Πήρα τόσα, μα ένα μου έμεινε πραγματικά, μόνο μια πρόταση μου χάρισαν ως αποχαιρετιστήριο δώρο όλες οι φωνές που συναντήθηκαν μέσα μου, μια αναμφισβήτητη αλήθεια: το παν στη ζωή είναι να είσαι ΠΑΡΩΝ!
Οι τύψεις δεν έχουν θέση στο παρόν σου. Τα λάθη δεν έχουν χώρο στο τώρα. Το παρελθόν θα είναι πάντα μέσα σου, μα δεν χρειάζεται να στέκει ως εμπόδιο και εμπρός σου. Ότι έγινε, έγινε. Ότι πέρασε, πέρασε και χάθηκε. Ότι έμαθες, έμαθες και όσα αγνοείς ακόμη, η ζωή θα βρει τον τρόπο να τα ρίξει μπροστά σου μόλις πάς λίγο παρακάτω. Μην ψάχνεις στατικός τις απαντήσεις, να είσαι ΠΑΡΩΝ! Να τι έμαθα από αυτή τη μικρή μου περιπλάνηση. Να είσαι πάντα ΠΑΡΩΝ στο «τώρα» σου, διότι αλλιώς χάνεις τη μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής σου και αγνοείς επιδεικτικά όσα σου χαρίζονται δίχως να ζητάνε ανταλλάγματα.
Το μόνο που σου ζητάνε είναι να σκεφτείς και να αποφασίσεις ποια από αυτά θα αγνοήσεις και ποία από αυτά θα αφήσεις να αλλάξουν για πάντα τη ζωή σου.
Η επιλογή είναι δική σου, όμως, μην ξεχάσεις ποτέ να είσαι πάντα ΠΑΡΩΝ στη ζωή σου
5 σχόλια:
Δεν έχεις ιδέα πόσο ταυτίζομαι με αυτό που γράφεις αυτές τις μέρες. Το παρελθόν με καταδιώκει και σχεδόν ζω με αυτό. Δεν έχεις ιδέα όμως.
@ Nikolas Δυστυχώς, σε καταλαβαίνω απόλυτα, διότι και εγώ ζω αυτό τον καιρό με το πρόσφατο παρελθόν μου. Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο να αφήσεις κάποια πράγματα πίσω σου, αλλά ανακάλυψα 2 πράγματα: 1ο μάλλον εμείς τελικά στήνουμε το παρελθόν μπροστά μας και όχι το αντίστροφο και 2ο το παρόν πάντα μας προσφέρει νέες διεξόδους, σκέψεις, ιδέες που όμως δεν βλέπουμε γιατί κοιτάμε συνεχώς πίσω. Βέβαια, στη δική μου περίπτωση είμαι απλά αναγκασμένη να κοιτάξω μποροστά και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, είναι μονόδρομος. Όταν το παρελθόν πραγματικά σε καταδιώκει όπως γράφεις, τότε χρειάζονται πολύ πιο δραστικά μέτρα. Σ' ευχαριστώ που πέρασες από εδώ:-)
http://www.youtube.com/watch?v=yBcPrTeqVMM
Να γυρίζεις τη γης,να βλέπεις να βλέπεις και να μη χορταίνεις-
καινούργια χρώματα και θάλασσες κι ανθρώπους και ιδέες
και να τα βλέπεις ολα σα για πρώτη φορά,
να τα βλέπεις ολα σα για τελευταία φορά,
με μακρόσερτη ματιά,
κ'έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νοιώθεις τα πλούτη
να κατασταλάζουν μέσα σου ήσυχα....
(Ν.Καζαντζάκης)
Κανενας δεν είναι ξενος στου κόσμου την αγκαλιά ...
Οπού και να σταθείς θα δεις την αντανάκλαση του εαυτού σου
μέσα σε ματιά παιδικά..
μέσα σε ματιά ξένα...
Αρώματα χωρίς σύνορα..
Ταξιδιώτης του κόσμου σε ένα άγνωστο μυστικό.
(Δημήτρης Μαχαίρας)
πολυ καλα τα λεςςς...!
@Δημήτρης. Καλώς όρισες! Στο δρόμο βλέπεις πολλά, μαθαίνεις άλλα τόσα, μα πρέπει να έχεις μάτια ανοιχτά και δίψα. Πρέπει να μην φοβάσαι και να μην κρίνεις πάντα με όσα γνωρίζεις ή πιστεύεις, αλλά να μπαίνεις όσο μπορείς στη θέση του άλλου, αλλιώς μόνος πας και μόνος γυρίζεις.
Τα λόγια του Καζαντζάκη με έθρεψαν και με μεγάλωσαν. Τα δικά σου τα ακούω πρώτη φορά και θα τα παρακολουθώ :) Σ' ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου