Ζαπ…Η Τζούλια, φορώντας τα λεοπάρ γοβάκια της, τα οποία δεν είναι κατασκευασμένα για περπάτημα, κάνει αυτό που της συνέστησαν οι κατασκευαστές τους: ξαπλώνει!!! Με το κατάξανθο, πλατινέ ψεύτικο μαλλί της να ανεμίζει, απολαμβάνει την σαμπάνια της σε σουίτα ακριβού ξενοδοχείου. Μα είναι αργά και η Τζούλια έχει μπερδευτεί, αντί να βάλει το μπουκάλι της σαμπάνιας στο στόμα της, το βάζει ανάμεσα στα πόδια της. Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια παρακολουθούν αχόρταγα (πιθανώς και με βλέμμα αποβλακωμένο) την αλληλουχία των σκηνών. Είναι το βίντεο ερασιτεχνικό; Είναι επαγγελματικό; Υπάρχει συμβόλαιο; Πόσες ήταν οι κάμερες; Υπήρχε σκηνοθέτης; Ήταν καλές οι επιδώσεις της Τζούλιας; Ιδού η απορία. Χιλιάδες τα ερωτήματα που βασανίζουν το έθνος (των γυναικών, γιατί οι άντρες δεν ενδιαφέρονται για κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα, με εξαίρεση ίσως το τελευταίο). Κανείς δεν παρατηρεί πως η Τζούλια παραπατάει. Κανείς δεν παρατηρεί πως στις περισσότερες σκηνές τα μάτια της είναι μισόκλειστα και νυσταγμένα. Κανείς δεν παρατηρεί πως συχνά κοιτά προς το βάθος του δωματίου χαμογελώντας στα χαμένα. Κοινώς, κανείς δεν παρατηρεί πως η Τζούλια έχει κάνει χρήση διαφόρων ουσιών. Ζαπ…μεσημεριανή ζώνη. Η ζώνη του Λυκόφωτος ή μήπως ο καλύτερος και εγκυρότερος τρόπος για να καταλάβει κάποιος την πραγματική ηθική υπόσταση του νεοέλληνα;; Ιδού η απορία. Γνωστός σκηνοθέτης (γνωστός στους φίλους των μεσημεριανών μαγκαζίνο, δηλαδή) κατακεραυνώνει το ατόπημα της Τζούλιας και εκφράζει φόβους για τα πρότυπα που δίνει στα νέα, φιλόδοξα κορίτσια. Καθ’ όλη τη διάρκεια του μονόλογου του, στο παράθυρο προβάλλονται εικόνες από το «καυτό» βίντεο της Τζούλιας, παγωμένες για να μην σκανταλίζουν παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, και τα πρότυπα είναι ήδη έτοιμα προς τοποθέτηση και αφομοίωση. Μικρό το κακό, μια και δεν περιμέναμε την Τζούλια να μας δώσει πρότυπα και να καταστρέψει το ήδη αδύναμο μυαλό μας. Οι κλώνοι της κυκλοφορούν χρόνια τώρα σε όλους τους χώρους της εγχώριας show biz και αυτά που κάνουν για να φτάσουν εκεί που βρίσκονται σήμερα πιθανώς να είναι και πολύ χειρότερα από το βίντεο της Τζούλιας. Η διαφορά τους έγκειται στο γεγονός πως, όταν τα κάνουν, δεν προσκαλούν σκηνοθέτες, τεχνικούς και καμεραμεν για να τα καταγράψουν και να τα μοσχοπουλήσουν. Ζαπ…Η Τζούλια λέει την αλήθεια. «Είμαστε όλοι προϊόντα, άρα πωλούμαστε και αγοραζόμαστε». Του λόγου το αληθές, το βίντεο πούλησε ήδη 150.000 αντίτυπα, έναντι 20 ευρώ το καθένα. Τα κέρδη ξεπερνάνε τα 2 εκατομμύρια ευρώ λένε κάποιοι, πράγμα που σημαίνει πως κάποιοι θησαύρισαν, ανάμεσα τους σίγουρα και οι μάνατζερ-νταβατζήδες της καλλιτέχνιδας. Αν όμως η Τζούλια είναι εμπόρευμα, τότε όλοι εμείς είμαστε καταναλωτές. Το θέμα είναι πως, ενώ ως καταναλωτές έχουμε μάθει να διαβάζουμε τις ετικέτες στα προϊόντα, να αναγνωρίζουμε τα χημικά, τις χρωστικές ουσίες ή την θρεπτική αξία τους, να συγκρίνουμε τιμές και να επικροτούμε ή να κατακρίνουμε την ποιότητα τους, παρόλα αυτά, σπεύσαμε να αγοράσουμε κάτι, που από το περιτύλιγμα του και μόνο, μύριζε σαπίλα και παρακμή. Η απλή, ανθρώπινη περιέργεια, που πολλοί χρησιμοποιούν ως δικαιολογία, δεν φτάνει για να καλύψει τις επιλογές μας. Η πορνογραφία έχει πολλούς υποστηρικτές και ως ένα βαθμό, η ύπαρξη της είναι θεμιτή και αναγκαία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι δικτυακοί τόποι που έχουν πορνογραφικό υλικό έχουν και τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Η ανάγκη μας όμως να σπεύσουμε τόσο μαζικά στην αγορά ενός πορνογραφικού dvd με πρωταγωνίστρια ένα σχετικά νεαρό κορίτσι, που χρόνια τώρα σέρνεται ημίγυμνο σε νυχτερινές πίστες, περιοδικά και τηλεοπτικά κανάλια, ανίκανο να αρθρώσει έστω και μια λέξη, λόγω της σύγχυσης που επικρατεί μέσα στο κεφάλι του (και στο σώμα του, όπως όλα δείχνουν) μας κατατάσσει σίγουρα σε μια νέα κατηγορία καταναλωτών. Κοινώς, όταν αποφασίζουμε με τόση ευκολία να καταναλώσουμε ανθρώπους, τότε βρισκόμαστε επικίνδυνα κοντά στη πρακτική του κανιβαλισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου