Κάποτε, καθώς περιπλανιόμουνα συνάντησα έναν κύριο. Ναι, κύριο θα τον έλεγες, δίχως δεύτερη σκέψη. Ήταν λιγνός, με μαύρα μαλλιά και κοκάλινα γυαλιά, σαν αυτά που φορούν οι συγγραφείς και οι άνθρωποι του πνεύματος. Αν τον άκουγες να μιλάει κιόλας, θα πειθόσουν από τις πρώτες του κουβέντες πως έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο της κουλτούρας, που αγαπά την ελληνική γλώσσα. Ναι, ο κύριος αυτός ξέρει τα πάντα για την ελληνική γλώσσα και ξέρει ακόμη περισσότερα για την ελληνική και ξένη κουλτούρα. Όταν γράφει, ο λόγος του είναι δομημένος και λογικός, γεμάτος γνώση. Το πιο αξιοθαύμαστο όμως είναι ότι ο λόγος του είναι άψογος, δίχως ούτε ένα τόσο δα λαθάκι. Ξέρει όλα τα ρήματα, όλα τα ουσιαστικά, όλα τα επίθετα και όλες τις κλήσεις τους, σε όλους τους χρόνους. Ξέρει που πάει η κάθε τελεία και το κάθε κόμμα, και σαν όλους τους ανθρώπους του πνεύματος, είναι φειδωλός με τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά. Ίσως επειδή λίγα πράγματα θαυμάζει αυτός ο κύριος σε αυτή τη ζωή –πέρα από τον εαυτό του- και ακόμη λιγότερα έχει να αποσιωπήσει.
Για την ακρίβεια, δεν αποσιωπεί τίποτα, αντιθέτως μάλιστά, μιλάει πολύ, σκορπάει απλόχερα τη γνώση του και νουθετεί τους γύρω. Όλοι όσοι τον συναναστρέφονται δείχνουν να τον σέβονται και να εκτιμούν τη γνώμη του, μα εγώ, κάθε που τον άκουγα να μιλάει, κάθε που διάβαζα όσα έγραφε, ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα. Ένιωθα μια ανατριχίλα, όχι από συγκίνηση ή δέος, αλλά από τρόμο. Έναν τρόμο αλλόκοτο, που δεν μπορούσα να χαρακτηρίσω και να ονομάσω. Σαν κάτι μέσα μου να μου έλεγε πως αυτός ο κύριος κρύβει πολύ μίσος και πολλά απωθημένα κάτω από τη φαινομενική ευπρέπεια του λόγου του. Ήταν ο τρόπος του, η εξαντλητική του εμμονή στη λεπτομέρεια που μου έφερνε στο μυαλό τις γελοιογραφίες των γραφειοκρατών, που είναι πάντα θεόρατοι, λόγω της εξουσίας τους, και πάντα σκυμμένοι πάνω από σωρούς χαρτιών και βιβλίων, σαν γνήσιοι θεματοφύλακες της λεπτομέρειας και της αποκλειστικότητας στη γνώση.
Το ένστικτό μου με σκουντούσε, μου φώναζε, κάθε που έπεφτα επάνω του και κάπως έτσι άρχισα να ψάχνω. Έπεσα πάνω στο μπλοκ του. Ήταν καλοστημένο και σοβαρό, όπως και ο ίδιος, μα και πάλι δεν πείστηκα απόλυτα για την εικόνα του. Τα μάτια μου έψαχναν κάθε γραμμή, κάθε γωνία και κάθε λεζάντα που τρεμόπαιζε στην οθόνη. Και τελικά το βρήκα. Ένα λίνκ σε ένα μπλοκ που μου έμεινε αξέχαστο. Ένα μπλοκ που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί και με τρομάζει η ιδέα και μόνο πως υπάρχουν κι’ άλλα σαν και αυτό εκεί έξω. Ένα μπλοκ γεμάτο βωμολοχίες και κατάπτυστες απόψεις, όλες δοσμένες με έναν γιαλαντζί τσαμπουκά και καλυμμένες καλά πίσω από τη σαθρή μάσκα της σοκαριστικής πλάκας. Φθηνά κόλπα εντυπωσιασμού από έναν μισάνθρωπο blogger που, όπως δηλώνει στο προφίλ του, μισεί τη λέξη blog γιατί του θυμίζει ξερατά (σαν αυτά προφανώς που εναποθέτει ο ίδιος στη σελίδα του). Δυστυχώς, από τα ποστ του καταλαβαίνει κανείς πως δεν μισεί μόνον αυτό, αλλά και ότι κινείται και αναπνέει σε αυτή τη πλάση, ίσως και τον ίδιο του τον εαυτό, αν που και που κατεβαίνει από το πανύψηλο βάθρο που έχει στήσει για την αφεντιά του. Και δικαιολογημένα νίωθει άρχοντας,αφού έχει 350 αναγνώστες στη σελίδα του.
350 αναγνώστες. Άλλοι γελάνε, άλλοι τον συγχαίρουν (!) και άλλοι τον βρίζουν για τα πόστ του, μα ξαναγυρνάνε κάθε τόσο στη σελίδα του, σαν τις σκνίπες που αποβλακώνονται και γυρίζουν άσκοπα γύρω από τη λάμπα. 350 αναγνώστες σε απόλυτη εκτόνωση όλων των ποταπών τους ενστίκτων, σε ένα ντελίριο φθηνής, αισχρής πλάκας, πασπαλισμένης με μια δόση «σας γράφω στ’ α*****α μου όλους». 350 αναγνώστες, αγαπητοί μου, ανάμεσα τους και ο καθώς πρέπει κύριος της ιστορίας μας, που προφανώς έχει ανάγκη κάπου, με κάποιο τρόπο να εκτονώνει τις καταπιεσμένες πλευρές της -κατά τ’ άλλα λαμπρής- προσωπικότητας του. Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί οι τύποι εδώ μέσα.
11 σχόλια:
Συγνώμη, η μισή Ελληνική μπλογκόσφαιρα διαβάζει το blog που αναφέρεις. Είναι κάτι σαν ένοχη απόλαυση, το ότι λέει όλα αυτά που κάνουν τζιζ! Κάτι σαν τα βιβλία του Μπουκόφσκι ένα πράγμα (απλά όχι τόσο καλά γραμμένο)
Τώρα, ο τύπος που περιγράφεις είναι η 50-50 περίπτωση του να κάνει "μπαμ!" κάποια στιγμή στο μέλλον. Το ότι έχει λινκ για το εν λόγω μπλογκ μάλλον τον σώζει παρά τον καταδικάζει - μιλάει και η εμπειρία μου σε παρόμοιους πειραγμένους.
Ρε συ nihilio έχεις πραγματικά διαβάσει τι γράφει αυτός ο τύπος; Τα έχεις διαβάσει προσεκτικά; Έχεις πραγματικά καταλάβει πόσο πειραγμένος είναι στο κεφάλι του; Και το βρίσκεις πραγματικά αστείο; Τι να σου πω; Ένοχη απόλαυση εγώ θα θεωρούσα το να πηδάς τη γκόμενα του φίλου σου και όχι να διαβάζεις την εκτόνωση του μίσους και των κόμπλεξ ενός παρανοϊκού. Αυτού του είδους η «απόλαυση» εμένα με υποψιάζει άσχημα και έχει τις ίδιες αποβλακωτικές συνέπειες, όπως η θρησκεία και τα ναρκωτικά. Επίσης είναι υπερβολικά υποκριτική απόλαυση. Δεν ξέρω, εγώ δεν είχα ποτέ ανάγκη από τέτοιου είδους εκτόνωση, ίσως επειδή όταν θέλω να βρίσω και να ουρλιάξω, το κάνω.
Έχεις διαβάσει τί έχω γράψει εγώ κατα καιρούς σε ιστορίες μου;
Κατάλαβα ποιό blog λες, αλλά αυτό το έχω linkάρει κι εγώ! Δεν πιστεύω πάντως ότι αυτό καθορίζει καθ'οιονδήποτε τρόπο την προσωπικότητά μου. Απλά αρκετές αναρτήσεις του έχουν πλάκα και ιδίως οι πιο παλιές... στις τελευταίες είναι γεγονός ότι έχει παραγίνει το πράγμα με την μισανθρωπιά του εν λόγω blogger, αλλά και πάλι... υπάρχουν και χειρότερα.
Τώρα, όσων αφορά τον τύπο που λες, με το clean - cut blog και την εμμονή στις λεπτομέρειες, ίσως δεν θα έπρεπε να τον κρίνεις τόσο αυστηρά. Στην τελική, μπορεί να έχει link για το εν λόγω blog καθαρά και μόνο λόγω πλάκας, όπως κάνω κι εγώ και όπως κάνουν και αρκετοί άλλοι φαντάζομαι. Δεν είναι θέμα εκτόνωσης... ίσως είναι απλά μια πιο κάφρικη πλευρά κάποιου είδους χιούμορ.
Αυτά. Χαίρομαι που επιτέλους επέστρεψα μετα το καταραμένο format... θα αρχίσω μια διαδρομή προς τα πίσω για να διαβάσω ό,τι έγραψες τις τελευταίες μέρες.
@nihilio έχω διαβάσει μόνο μία ιστορία σου, αυτή για κάποιο διαγωνισμό με θέμα τη βροχή και τη βρήκα πολύ όμορφη, ίσως επειδή ήταν η πιο ήπια απ’ όλες. Ξέρω ότι έχεις μια αγάπη για τον τρόμο. Ελπίζω να μην υπονοείς πως γράφεις σαν τον συγκεκριμένο κομπλεξικό τύπο….Με τρομάζεις. Πίστευα πως δεν είσαι από αυτούς που έχουν απωθημένα, ακριβώς επειδή έχω διαβάσει τα ποστ σου στο φόρουμ και δεν μασάς τα λόγια σου.
@Dimo δεν είχα προσέξει ότι έχεις λινκ στο μπλοκ σου για το εν λόγω μπλοκ…Τι έχετε πάθει όλοι σας βρε παιδιά;;; Τόσο καταπίεση πια;;; Κοίτα, το να παρακολουθείς ένα μπλοκ όντως δεν λέει και πολλά για την προσωπικότητα σου, αλλά το να το μοστράρεις στην σελίδα σου για να το παρακολουθήσουν και άλλοι τόσοι, σίγουρα λέει αρκετά. Εγώ θα σε προτρέψω απλά να διαβάσεις τα όσα γράφει λίγο πιο προσεκτικά και ίσως καταλάβεις γιατί έχω κάποιες ενστάσεις με αυτού του είδους τη γραφή. ΔΕΝ είναι αστεία αυτά, απλά δεν είναι. Anyway, welcome back Dimo! Πολλές γυναίκες στο μπλοκ σου ;-) Χεχεχε…
Καλημέρα. Εξακολουθώ να διαφωνώ με την σκληρή σου κρίση. Είναι δυνατόν να με κρίνεις ως καταπιεσμένο επειδή έχω link σε κάποιο blog που απεχθάνεσαι; Εδώ άλλοι γράφουν εξαιρετικά κι έχουν link σε blog με τσόντες! Τί σημαίνει, ότι είναι μπακούρια; Μπορεί και αυτό, αλλά μπορεί και όχι. Δεν ξέρεις τί κάνει ο καθένας στην ζωή του και άλλωστε το Internet είναι το ιδεώδες μέρος για την απόλυτη ελευθερία του λόγου. Βέβαια, αυτό ταυτόχρονα σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να βγάλει στην φόρα κάθε απαίσια διαστροφή του, αλλά στην τελική ανάλυση, η λύση είναι ότι όταν κάτι δεν μας αρέσει ή μας απωθεί, πολύ απλά δεν το διαβάζουμε. Και προφανώς, αν είναι ηθικώς ή ποινικώς κολάσιμο, όπως π.χ. ένα παιδεραστικό site (όχι, δεν έχω πετύχει κάποιο, αλλά δυστυχώς θα υπάρχει - εδώ ακούσαμε στις ειδήσεις ότι υπάρχει group παιδεραστών στο Facebook!), μπορούμε να το καταγγείλουμε στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
Όπως είπα και στο προηγούμενο σχόλιό μου, οι τελευταίες αναρτήσεις του τύπου παραείναι ελλεεινές, βλ. μια που μιλάει για τις εκτρώσεις. Εν τούτοις, μέχρι κάποιο σημείο δημοσίευσε αρκετές ευρηματικά αστείες αναρτήσεις, όπως π.χ. για τους μεταλάδες ή για τους Έλληνες οδηγούς ή για αποτυχημένες ταινίες κλπ. Όντας λοιπόν και ο ίδιος για χρόνια στην metal σκηνή, όντας οδηγός, όντας movie freak κ.ο.κ. βρήκα διασκεδαστικές αυτές τις σαρκαστικές συναρτήσεις, γιατί σε αρκετές ανακάλυψα εν είδει αυτοσαρκασμού και στοιχεία του εαυτού μου. Και δεδομένου ότι αρκετοί από τους φίλους μου που διαβάζουν και το blog μου έχουν ανάλογα με εμένα στοιχεία, linkαρα το εν λόγω blog για να το διαβάσουν. Αυτά για τους λόγους που το τοποθέτησα. Δεν δικαιολογούμαι, δεν έχω ανάγκη να δικαιολογηθώ για τίποτα σε κανέναν, απλά επειδή είσαι αναγνώστριά μου πιστεύω πως σου αξίζει να ξέρεις πώς και γιατί.
Τώρα για το ότι ενδεχομένως θα βλέπουν και άλλοι πλην των φίλων μου το εν λόγω blog διαμέσου του link που έχω βάλει, δεν έχω κανένα θέμα επί αυτού. Αφενός οι περισσότεροι ξέρουν ήδη περί τίνος πρόκειται αυτό το blog, αφετέρου όσοι το διαβάσουν και σοκαριστούν ή δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο έχουν την πολύ απλή λύση ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ή να ψάξουν στα περιεχόμενά του και να κοιτάξουν κάτι που δεν τους σοκάρει τόσο. Δεν τους υποχρέωσε κανείς με βασανιστήρια να διαβάσουν με το ζόρι και την τελευταία γραμμή του επίμαχου blog.
Για να τελειώσω, να σου πω ότι δεν υπερασπίζομαι το εν λόγω blog. Βρίσκω ότι ο τύπος αρχίζει και το παρακάνει κι ενδεχομένως να βγει και από τα links μου. Και αν κάποια στιγμή αύριο ή μεθαύριο κλείσει, δεν θα μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη. Απλά το καρφί που έριξες περί καταπίεσης με εκνεύρισε λίγο.
Το γεγονός όμως είναι ότι τα blogs προσφέρονται τόσο για ξεκατίνιασμα όσο και για υγιή διάλογο, και νομίζω αυτό κάνουμε τώρα.
Καλή συνέχεια. Μόλις ανακάλυψα το Romance and fantasy! :)
Όταν είπα "αυτό κάνουμε τώρα" εννοούσα τον υγιή διάλογο, όχι το ξεκατίνιασμα! Για να μην παρεξηγηθώ.
Αν είχες διαβάσει και τα σχόλια τύπου "πές μας τί έκανες στο Μιχάλη;" θα είχες καταλάβει ότι το συγκεκριμένο δεν ήταν αντιπροσωπευτικό.
αντίθετα: http://community.sff.gr/index.php?showtopic=8725 και http://community.sff.gr/index.php?showtopic=5425 και http://community.sff.gr/index.php?showtopic=5792 και http://community.sff.gr/index.php?showtopic=2591&hl= και http://community.sff.gr/topic/6210-write-off-31/page__view__findpost__p__72446 δίνουν μια καλύτερη εικόνα.
A, ναι, και κερασάκι στην τούρτα (και μάλιστα πρόσφατο) http://community.sff.gr/topic/9015-write-off-42-nihilio-vs-waylander/page__view__findpost__p__126714
@nihilio πήρα καφέ και στρώνομαι στην ανάγνωση….άντε να δούμε τι έχεις γράψει…
@ Dimo όπως έγραψα και στο επόμενο ποστ μου, εγώ προσωπικά έχω πρόβλημα με το συγκεκριμένο μπλοκ, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να έχει και όποιος το διαβάζει ή το ακολουθεί. Νομίζω πως έχεις καταλάβει τι είναι αυτό που μου τι δίνει στο μπλοκ του, το αναφέρεις στο σχόλιο σου, οπότε ουσιαστικά συμφωνούμε. Πάντως τίποτα απ όσα έγραψα δεν είναι μομφή προς το πρόσωπο σου και αν έτσι ένιωσες, τότε σου ζητώ συγνώμη.
Ο άνθρωπος όταν μένει μόνος του είναι ο πραγματικός του εαυτός.Στούς άλλους δείχνουμε πάντα αυτό που θέλουμε να είμαστε.Κάποιες φορές αυτά τα δυο έρχονται κοντά το ενα στο άλλο αλλά ποτέ δεν σμίγουν.Δεν υπάρχει το απόλυτο καλό ούτε το κακό.Είμαστε αυτό που βγαίνει κάθε φορά απο την μάχη μεταξύ του καλού και του κακού που έχουμε μέσα μας.Ποτέ δεν θα νικήσει κανένα απο τα δυο.
Δημοσίευση σχολίου