12 Φεβρουαρίου 2011

Πάρε το χαπάκι σου και…σκάσε!


Στη μακρά (λέμε τώρα) ζωή μου, δύο μόνο φορές χρειάστηκε να καταπιώ ηρεμιστικό χάπι. Και τις δύο φορές, φυσικά, ήταν εξαιτίας ερωτικής απογοήτευσης. Νορμάλ πράγματα , δηλαδή, αν εξαιρέσεις ότι μαζί με τα χάπια κατάπια ουσιαστικά και ένα κομμάτι του εγωισμού και της αυτοπεποίθησης μου, το οποίο και ποτέ δεν επανέκτησα.


Γράφει σε ένα τραγούδι του ο Αγγελάκας (Τρύπες) ότι «όσοι περνούν στη χώρα της απόγνωσης, παθαίνουν αμνησία». Είναι αλήθεια, οι μηχανισμοί άμυνας του ανθρώπινου μυαλού, έχει αποδειχθεί επιστημονικά πως απωθούν τις επώδυνες σκέψεις από τον εγκέφαλο (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση). Οι επιζώντες από τροχαία δεν θυμούνται ποτέ τη στιγμή της σύγκρουσής και οι επιζώντες από τις ερωτικές τραγωδίες, κάποια στιγμή, πολύ αργότερα δυσκολεύονται να θυμηθούν και τα ονόματα των ανθρώπων που ερωτεύτηκαν (ειδικά αν κράτησε λίγο). Το θέμα είναι τι γίνεται με αυτές τις σκέψεις-πράξεις-εμπειρίες που δεν πρέπει να τις απωθήσεις, αλλά να τις αναλύσεις, ώστε να μην τις ξαναβρείς μπροστά σου; Εκεί τι γίνεται; Οι έρευνες δείχνουν (τις οποίες μπορείτε να διενεργήσετε και μόνοι σας με μια βόλτα στα μπαρ-κλάμπς) πως ο καλύτερος τρόπος να σκεφτείς τέτοια θέματα είναι πίνοντας αλκοόλ.

Το αλκοόλ δεν είναι τυχαίο ηρεμιστικό-αναισθητικό. Το αλκοόλ έχει, πέρα από κατασταλτικές ιδιότητες, και ψυχαναλυτικές ικανότητες. Για παράδειγμα, σας παράτησε ο γκόμενος-γκόμενα και είστε χάλια. Αν είστε μεσαίου επιπέδου πότης, στα πρώτα 3 ποτά θα αναπολήσετε όλες τις καλές στιγμές, αλλά με μια δόση πίκρας και υποβόσκουσας οργής. Στα επόμενα δύο θα θυμηθείτε όλα τα άσχημα, όλα τα στραβά του-της, και στα τελευταία 2 ή 3 ποτά, όταν πια δεν θα θυμάστε ούτε το όνομα σας, θα αρχίσετε να βρίζετε ή να καταριέστε τόσο τον-την πρώην σύντροφο, όσο και τον εαυτό σας. Έχει επίσης παρατηρηθεί, ότι καμιά φορά η οργή της μέθης οδηγεί και στην εκτόξευση κατάρων και προς τους γύρω, αλλά καλά είναι να μην φτάσετε στο τελευταίο στάδιο αυτής της ψυχοθεραπείας, διότι μπορεί να σας οδηγήσει άμεσα και σε άλλες δημόσιες δομές, όπως το αυτόφωρο. Γεγονός είναι πάντως, πως μετά από μία τέτοια συνεδρία με το μπουκάλι-ια βγαίνετε άλλος άνθρωπος. Βέβαια, καμιά φορά η συνεδρία πρέπει να επαναληφθεί, αλλά τα αποτελέσματα -σε περίπτωση επανάληψης- είναι αμφίρροπα και αμφίβολα.

Ο διάσημος πλέον Χορχέ Μπουκάι, είχε γράψει μια ιστορία για τα αισθήματα του ανθρώπου, η οποία εξιστορεί το παιχνίδι που μαζεύτηκαν να παίξουν όλα μαζί σε έναν μεγάλο κήπο. Η ιστορία τελειώνει με την τυχαία τύφλωση του έρωτα και τις τύψεις της τρέλας, η οποία του υπέδειξε που να κρυφτεί, με αποτέλεσμα να χάσει το φως του. Ο Μπουκάι καταλήγει ότι από τότε η τρέλα κρατά πάντα το χέρι του έρωτα και τον καθοδηγεί. Αν πάρουμε σοβαρά την παραπάνω ιστορία, τότε η πλέον ενδεδειγμένη θεραπεία σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σίγουρα τα χάπια.

Χάπια και αλκοόλ, λοιπόν, αυτές είναι οι φτηνότερες μορφές ψυχοθεραπείας της καθημερινότητας μας. Το λένε και οι στατιστικές έρευνες του Ευρωβαρόμετρου για το 2010-11: το 54% των Ελλήνων παίρνει χάπια για να καταπολεμήσει το άγχος και φαντάζομαι ότι το άλλο μισό θα πρέπει να τα παίρνει για να μην το αποκτήσει, ζώντας ανάμεσα σε ψυχικά ανάπηρους και πνευματικά κολλημένους στις απόψεις τους ανθρώπους. Κοινώς, δεν θα το γλυτώσετε το χαπάκι σας, πάρτε το απόφαση, θα έρθει και η σειρά σας.

Όσο για τις σκέψεις-πράξεις που πρέπει να αναλύσετε και να αναθεωρήσετε σε αυτή τη ζωή, μην γελιέστε, όσο και να αναλύεται τις πράξεις σας, δεν πρόκειται ποτέ να μάθετε από τα λάθη σας. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να σας παρουσιάσω έρευνα ή επιστημονικά στοιχεία, ρίξτε απλά μια ματιά στο παρελθόν σας και θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ.

Θα ήθελα να κλείσω αυτή την ανάρτηση λέγοντας πως τα πάντα στη ζωή είναι εμπειρίες και θα αποβούν κάποια στιγμή χρήσιμες. Δυστυχώς, όμως, δεν το πιστεύω. Δεν είναι όλες οι εμπειρίες χρήσιμες σε αυτή τη ζωή, κάποιες αξίζει να τις αποφεύγουμε, ενώ άλλες αξίζει να τις προσπερνάμε με τη λιγότερη δυνατή φθορά. Τα χαπάκια και το αλκοόλ, όπως έλεγε σοφά και ο πατέρας μου, μεταθέτουν το πρόβλημα για την επόμενη μέρα. Αν με ρωτήσετε, λοιπόν, θα σας έλεγα ότι η λογική και το αίσθημα της αυτοσυντήρησης είναι τα πιο δυνατά σας όπλα, χρησιμοποιήστε τα, έτσι και αλλιώς είναι δωρεάν και δεν γνωρίζεται καν τα όρια και τη δύναμη τους. Καλημέρα!

10 σχόλια:

Saq είπε...

Για να πω την αλήθεια όσες φορές είχα διάφορα προβλήματα ερωτικής και άλλων φύσεων έβρισκα κατάλυμα στους φίλους μου. Η συζήτηση πάντα με ηρεμούσε και συνεχίζει ακόμα και σήμερα. Το ποτό ποτέ δεν ήταν φίλος για τα δύσκολα αλλά για τις χαρές μου. Χάπια δεν έχω πάρει και δεν νομίζω ότι θα το έκανα ποτέ, αν και μια φορά μου είχαν δώσει ένα στο νοσοκομείο που πήγα για μια μικροεπέμβαση και την άκουσα τρελά. Μιλάμε για ΤΗΝ μαστούρα. Στην Αμερική σε κάποιες πολιτείες σε περιπτώσεις ψυχικών προβλημάτων συστήνουν το χασίς. Το οποίο θεωρώ πολύ καλύτερο από τη χημεία των χαπιών.

anidifranco είπε...

@Saq καλώς τον ;-) Κοίτα, οι φίλοι είναι σίγουρα το καλύτερο φάρμακο, κυρίως επειδή σε βοηθάνε να δεις τόσο τα λάθη σου, όσο και μια άλλη οπτική του προβλήματος που σε ταλανίζει, ως πιο αντικειμενικοί. Αυτό και μόνο είναι ανεκτίμητο. Πάντως, και με βάση την τελική παράγραφο της ανάρτησης, μάλλον συμφωνούμε ως προς το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της κάθε αναποδιάς. Και όταν συμφωνούμε, απλά δεν μπορεί να γίνει διάλογος! Χαχαχαχα! Ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

Saq είπε...

Σωστά, δεν το σκέφτηκα αυτό. Κάτσε να βρω κάτι να διαφωνήσουμε :)

Σα δε ντρέπεσαι λίγο να παρασείρεις τον κόσμο στην εξάρτηση. Η προσευχή είναι ο καλύτερος δρόμος. Μόνο ο χριστός μπορεί να σε σώσει :)

anidifranco είπε...

@Saq LOL!Τι να απαντήσω σε αυτό τώρα? παιδί του Άνθιμου και εσύ, ε? σας χαλάει πολύ η συμπρωτεύσουσα τελικά :-Ρ

Saq είπε...

Μαγική η συνταγή,μια δόση Άνθιμος, δύο δόσεις Ψωμιάδη και λίγος Βαρδάρης με αρώματα Θερμαϊκού είναι να μην τρελαθείς;

anidifranco είπε...

@Saq Να με συγχωρεί η χάρη σου, αλλά ζεις σε μια από τις ομορφότερες πόλεις της χώρας, και κατά το 1/2 πατρίδα μου, οπότε λίγα τα λόγια σου:-)Και που να δεις τα χειρότερα, τότε μόνο θα καταλάβεις....

Saq είπε...

όλες οι πόλεις της ελλάδας πανέμορφες είναι. ζούμε σε έναν παράδεισο και δεν το ξέρουμε. το θέμα είναι πως την έχουμε καταντήσει τη χωρα και, συγκεκριμένα την θεσ/νικη χάλια. τσιμεντούπολη με τα όλα της. μόνο ηθάλλασα μας σώζει, γιαυτό καμιά φορά την κιτάζω και λέω "πότε θα σε μπαζώσουν και εσένα" γιατί προς το παρόν απλά την βρωμίσαμε.

Dimos είπε...

Καλημερούδια. Βασικά, να διορθώσω κάτι. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι πόλη, είναι ΕΠΑΡΧΙΑ. Και δεν είναι συμπρωτεύουσα, αλλά πρωτεύουσα της μεγαλύτερης χώρας του κόσμου, που όπως όλοι ξέρουμε είναι η Τούμπα. Ε; Δεν το ξέρουμε ΟΛΟΙ αυτό; Ε;! Α! Είπα κι εγώ! Σε τελική ανάλυση, εφόσον ο ψυχίατρός μου συμφωνεί μαζί μου, πώς θα μπορέσετε να διαφωνήσετε εσείς; :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ :Ρ

Γλυκιά μου ani, για μία ακόμα φορά συντονιζόμαστε. Για τα χάπια και το αλκοόλ γράφεις εσύ, για το χασίς εγώ. Our minds could as well be described as communicating vessels, don't you think? Πάντως, αυτό που αποδεικνύεται ξανά και ξανά είναι πως ο,τιδήποτε ψυχότροπο δεν βοηθάει τελικά. Αυτό που πετυχαίνει κανείς είναι να φεύγει, να ξεχνάει πρόσκαιρα και να μην αντιμετωπίζει ουσιαστικά τα προβλήματά του. Κι εγώ έχω γίνει κομμάτια από το ποτό, κι εσύ και όλοι. Αλλά τελικά τί μας έμεινε; Το κλάμα, μερικά ξερατά και δυνατός πονοκέφαλος την επόμενη. Και μόνο αυτά.

Όσο για το ποιές εμπειρίες πρέπει να αποφεύγονται, αυτό δυστυχώς νομίζω πως δεν μπορούμε να το προγραμματίσουμε. Μάλλον το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη αλλά αναπόφευκτη θέση είναι να καταπιούμε την πίκρα και από εκεί και πέρα να το παλέψουμε.

Έχουμε φάει πολλές παπάρες, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, και το ξέρουμε τώρα το άθλημα.

Η ζωή σου δεν ήταν μέχρι στιγμής και τόσο μακρά, γλύκα. Από εδώ και πέρα θα είναι μακρά! Και αν κάποιος σε ανάγκασε ποτέ να πάρεις χάπια και ήταν γκόμενος, θα πρέπει να ήταν μεγάλος μαλάκας.

anidifranco είπε...

ΩΩΩΩΠααα πλάκωσαν τα καρντάσια!!!:-))))

Θάνος Μαλανδράτος είπε...

Ούτε αλκόοολ όυτε χάπια ούτε φίλους.
Η καλύτερη λύση είναι η αντικατάσταση του χαμένου δεσμού με καινούριο
άντε και κανένα γάρο!